De afgelopen maanden waren een rollercoaster. Een paar dagen voor Challenge Almere raakte ik uit het niets geblesseerd aan mijn voet. Een stomme verzwikking (door mijn enkel) van een stoeprandje..Pure pech maar wel een streep door de race en focus op z.s.m herstellen. Inmiddels zijn we bijna een half jaar, meerdere gecancelde races en een hoop tranen verder en vond ik het wel tijd voor een blessure update.
Pech op pech
Langzaam was ik weer aan het terugkrabbelen van een zware gordelroos infectie toen ik van de ene op andere dag niet meer op mijn linkervoet kon staan. Huh? Had ik verkeerd gelegen in mijn slaap? Nee, dit voelt echt anders.. alsof het echte foute boel is. Ik snapte er niets van. Voor het eerst sinds maanden voelde ik me weer echt fit en ik had onwijs veel zin in Challenge Almere. Het was taperweek en ik had, op een rustig rondje parcoursverkenning na, nog niet hardgelopen die week. De weken of eigenlijk maanden ervoor waren ook allemaal voorzichtig en rustig geweest vanwege de gordelroos. Een stressfractuur of overbelasting kon het onmogelijk zijn. Maar wat is er dan in vredesnaam aan de hand? Mijn hersenen kraken en ik denk opeens aan die ene misstap gister..tijdens de parcoursverkenning op het floriadeterrein, waar ik mijn enkel verzwikte op een stoeprandje. Maar pijn had het niet écht gedaan en daarna was ik ook gewoon nog doorgelopen zonder pijn. Vreemd. Misschien trekt het weg…
Maar de pijn trok niet weg en in de loop van de ochtend kon ik nog steeds niet op mijn voet steunen. Naar links of rechts bewegen deed ook veel pijn en aangezien de race al over een paar dagen was nam ik direct actie.
Fysio>huisarts> ziekenhuis
Na een positieve röntgenfoto en echo in de tweede week van september (uitslag: geen fractuur, zoals verwacht) begon ik begin/half oktober na een aantal weken looprust (voor de zekerheid, want wandelen ging inmiddels alweer helemaal pijnvrij) weer vol goede moed met een rustige opbouw: 10×1 min joggen met 1 min wandel tussendoor. Helaas baarde de signalen in de opbouw toch zorgen en stopte ik direct weer met hardlopen. Ook de rest van de (loop)races die ik nog had staan in okt, nov & dec kon ik op mijn buik schrijven.
Er volgde een MRI, een uitslag, een 2nd opinion, een nieuwe echo en weer een uitslag. De afgelopen maanden gingen zowel de uitslag als de prognose als mijn emoties werkelijk alle kanten op. Van een doemscenario uitslag: een scheur in mijn pees en geopereerd moeten worden tot aan het scheurtje lijkt wel mee te vallen we kunnen dit met een alternatief behandelplan te boven komen.
Blessure en behandelplan
Waarschijnlijk heb ik naast mijn peroneus pezen blessure ook mijn retinaculum aan de buitenkant van mijn enkel deels ingescheurd (= het vliesje wat onder je buitenste knobbel van je enkel over de twee peroneuspezen loopt). Uiteindelijk is er in nauw overleg met een (top)sportarts, gespecialiseerd op dit gebied, gekozen voor dat laatste; een alternatief plan van aanpak. Dit startte met een periode van volledige rust voor de voet (dus ook even niet zwemmen en fietsen). Daarna mocht ik het zwemmen en fietsen rustig weer opbouwen. Op advies van de sportarts ben ik ook dagelijks collageen gaan supplementeren. Daar schreef ik eerder dit artikel over: De voordelen van collageen voor sporters. Vervolgens ben ik met behulp van Runningsolutions de afgelopen maanden druk aan de slag gegaan om mijn voet weer sterker en belastbaar te maken.
Dit deden we eerst met mobilisatie (MTP-I) en het optrainen van de enkelstabilisatoren volgens de peesprincipes (eerst elastobands, later eenbenige oefeningen). Uiteindelijk konden we na ongeveer 8 weken rustig starten met wat eerste spring oefeningen en loopdrills. En na bijna een half jaar uit de running te zijn geweest kan ik eindelijk zeggen dat de eerste loopstapjes weer zijn gemaakt. Het komt natuurlijk niet in de buurt van écht hardlopen of de trainingen die ik gewend was te doen maar ik ben super blij dat ik weer loop! Ter idee: mijn eerste “looptraining” bestond uit 5x 30 sec rustig joggen met telkens 1 minuut wandelpauze tussendoor. Het voelt nog wat onwennig en spannend maar ik ben zo blij dat ik eindelijk weer kan gaan opbouwen met lopen.
Spannend
In eerste instantie wilde ik liever geen update geven rondom mijn blessure. De vorige keer dat ik deelde dat ik weer was begonnen met opbouwen was het een paar dagen later alweer over met de pret. Wat als dat nu weer zo gaat zijn? Want het is nog steeds spannend of deze alternatieve methode heeft gewerkt en of ik straks écht weer pijnvrij langere afstanden op tempo kan gaan lopen. Ik heb immers net weer de eerste mini pasjes gemaakt. De tijd zal moeten gaan uitwijzen hoe mijn voet zich heeft hersteld. Maar ik heb er in ieder geval ALLES aan gedaan en daarom toch besloten een update te willen geven om de realiteit te laten zien. Soms heb je pech. Blessures zijn helaas een onderdeel van sport en de revalidatie daarvan gaat nu eenmaal ook vaak met ups & downs. De downs zijn vervelend om te moeten delen maar horen er helaas ook bij. Al hoop ik dat het deze keer echt goed blijft gaan en ik over een tijdje weer vrolijk rond ren🤞🏻
Mocht je vragen hebben over mijn blessure of blessuretraject, stel ze gerust hier of stuur me een DM op Instagram.
Liefs,
Suzanne
1 comment
Tegenslagen geven nieuwe inzichten. Jij komt er sowieso sterker uit! Vol vertrouwen verder op weg naar….