Aaaaah I DID IT! I fucking did it! De Dam tot Dam loop 2016 uitgelopen in 72 minuutjes! 16,1 km in enkel een uur en twaalf minuutjes o.O’ ! Wie had dat ooit gedacht na alles wat er fout ging tijdens deze race en in de voorbereidingen. Een teen zonder nagel, een veter die tot twee keer toe los raakt, een uit de hand gelopen fietstochtje van meer dan 85 km voorafgaand en mijn maandelijkse probleempje dat zich natuurlijk precies op de dag van de race aandringt.

Ondanks dit alles werd de Dam tot Dam loop 2016 een prachtige race. Een run die me redelijk gemakkelijk afging en waarbij de tijd voorbij vloog. Een run waarbij mijn energielevel niet daalde maar juist toe nam in de laatste kilometers. En ja het was warm, en ja het was ook echt wel even zwaar maar tjonge jonge wat heb ik genoten en wat was ik blij met het eind resultaat!

RACEVERSLAG: DAM TOT DAM LOOP 2016!

De voorbereiding

Maanden werden weken, en plotseling werden die weken dagen… Damn, alle bananen nog aan toe, what the quark háppened met de tijd? Hoewel ik hier al een aantal weken naar uit keek, was het gister toch echt nog wel even spannend. De Dam tot Dam loop 2016! Met de nodige zenuwkrampjes en nerveusheidsplasjes begon ik de ochtend redelijk rustig met een bakje kwark en twee broodjes met pindakaas en een banaan.

Hoe OOOOIT ga ik vanmiddag die Dam tot Dam loop 2016 finishen in een mooie tijd? Voor mijn gevoel waren de voorbereiding bij lange na niet optimaal en omdat het hardlopen in de weken hiervoor niet bepaald soepeltjes ging had ik er weinig vertrouwen in. Wel was ik vastberaden ALLES te geven wat er nog in de kleine lijfje te vinden was aan energie. Wat er ook gebeurd, ik ga mijn stinkende best doen! Stiekem wilde ik natuurlijk ook niet onder doen van mijn vriend (sorry Tjark) die ruim anderhalf uur later zou starten.

Raceday

Rond een uurtje of 10 fiets ik met licht trillende beentjes naar hem toe omdat ik hem nog even wil zien voor de race. Hij mag mijn startnummer opspelden en ik de zijne. Nog een succes kusje en nu moet het goedkomen…toch?! Om 11:30 uur sta ik op de Odebrug bij Centraal. ZOveel mensen, ZOveel indrukken en Zoveel onwetendheid. Want waar zijn de startvakken? Waar laat ik mijn vestje? En mijn sleutels? En wat nou als ik moet plassen? Zijn er toiletten? Moesten we nou nog op de foto met ons team? Tsja, als onervaren dummie wist ik het allemaal niet zo goed.

Vandaar ook dat ik ruim een uur te vroeg ben…Dan kon ik alles rustig beleven en had ik geen stress om te laat te komen. Als ik mijn spulletjes heb weggebracht, nog een paar slokjes water heb gedronken en de foto van het Orange Babies/Philips team is gemaakt slepen mijn beentjes me langzaam naar de Dixies (Getver! Bah! Die luchten alleen al…). Ik moet plassen, maar ik heb ook zo’ n buikpijn…eenmaal op de Dixie is het raak hoor: Ongesteld… natuurlijk… waarom ook niet hè. Beste timing ever…Thanks!

Oke niet aan denken, FOCUS! Ik kan dit. Vanuit de Dixies besluit ik vast naar de startvakken te lopen. Ik merk dat mijn hartslag stijgt. Stiekem vind ik het ook wel een fijn gevoel. Het is lang geleden dat ik mij zenuwachtig voelde voor een sportwedstrijd maar ik herken het gevoel precies. Zo voelde ik me ook vaak voor een belangrijke zwemwedstrijd. Vlak voor de start bedenk ik me nog 1 keer dat ik moet genieten, dat ik alles moet geven maar ook moet genieten! En toen klonk het start signaal…

De start

Gooooo, Goooooo, GOOOOOOOOO!!! Uit de weg, mensen get out my way, I need to get to the front! Inhalen, inhalen, inhalen. Dat was het enige waar ik aan dacht. Ik liep door de berm, over de stoep, half door de bosjes. Alles om in het begin zoveel mogelijk mensen in te halen. Met een tempo van meer dan 14 km/h loop ik de eerste paar kilometers honderden mensen voorbij. En hoewel ik weet dat té snel starten gevaarlijk kan zijn, ben ik vast beraden dit risico te nemen. Ik ga niet instorten! Dit tempo ga ik gewoon proberen vol te houden! Na 4 km bedenk ik me dat het testosteron gehalte wel erg hoog is om me heen…mannen…overal mannen. Geen vrouw meer te bekennen.

Damn girl you rock, zeg ik tegen me mezelf. Het geeft me een boost dat ik al 4 km een lekker tempo ren en mijn hartslag weer wat is gedaald. Toch is het warm en begin ik te zweten. Maar als mijn telefoon mede deelt dat mijn tempo bij 5 km op 4′ 20 per kilometer ligt krijg ik nog een extra kick.

Losse veter

Het voelt lekker, het voelt goed….tot dat…ik merk dat mijn veter los is…’ KAK, KAK, KAK’  schreeuw ik hardop terwijl er in mijn hoofd 20 stemmetjes tegelijk dingen roepen. Stoppen, Strikken, Doorgaan, Gevaarlijk, Vallen, Doorgaan… Ik ren ongeveer 500 meter door met een losse veter. 3x wordt er naar me geroepen, ” Mevrouw, mevrouw uw veter” , ” Je veter is los” , ” Hee je veter” …. Aaaaargh oke oke ik stop al !

Ik stop langs de kant om mijn veter te strikken, maar omdat ik dit in alle haast zo snel mogelijk wil doen, doe ik het niet goed en is hij 400 meter verder weer los. SHIT, SHIT, SHIT. Ik vreet mezelf helemaal op en ben gefrustreerd. Hoeveel tijd gaat dit me wel niet kosten?! Verdomde rotschoenen. Ik ben echt flink aan het balen als ik de 6km bereik en mijn gemiddelde snelheid opeens 4′ 42 is… Alleen maar door die rotveter:(

Toch probeer ik het knopje om te zetten. Oke Suus, het is maar een minuutje dat je verloren bent. Door, door, door. Je kunt het nog inhalen. Per kilometer haal ik er ook weer seconden af maar ik blijf geïrriteerd. Waarom nou? Mijn veters gaan nooit los. En dan precies nu. Oke, niet meer aan denken. Focus!

10 kilometer

Na 45 minuutjes vertelt mijn nike running app me wanneer ik het 10 kilometer punt passeer. Je gaat lekker suus, damn je gaat goed! Maar je bent wel ietsje ingekakt en ook al is je veter los gegaan, dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Je moet knallen, nog een tandje bij als het ff kan. Ja als het ff kan…zoveel mensen van de vorige shift die langzaam lopen aan de linkerkant. Waarom snappen mensen de hardloop regels niet? Rechts lopen, Links knallen en inhalen.

Het frustreert me dan ook als ik er niet langs kan en als ik na een nette ” Pardon”  nog geen opzij gaande beweging zie wurm ik me er langs. Af en toe moet ik zelfs mensen opzij duwen. Ik merk dat er een soort oermens in me naar boven komt. Misschien ben ik te gedreven en gedraag ik me nu asociaal? I don’ t care…Ik MOET die finish halen in een mooie tijd.

Dorst

Ik heb dorst. Water? Iemand? Nee niet stoppen om te drinken. Het 14 km punt is ietsje verderop en dan is het nog maar twee kilometer. Als je gewoon doorrent ben je er sneller.  Ik probeer mijn focus te verzetten naar een eindsprint en denk aan het flesje water dat in de Philips tent op me ligt te wachten. Ik zet mijn gedachten weer op ´zombie mode´  en zet een eindsprint in.

Die laatste twee kilometers lijken er wel 5. Ik kan niet meer, DOORGAAN, ik kan niet meer, DOORGAAN! Jaaaaaaaaaaaaaa de eindstreep is in zicht, nog even doorbijten Suus, nog even. Na 72 minuutjes passeer ik dan EIN-DE-LIJK die finishlijn met een dikke BIGSMILE. Ik ben blij, ik ben drijfnat van het zweet, ik heb dorst en ik heb honger maar wat voel ik me fantastisch! Suzie made it, take that Zaandam! Ik heb de dam tot dam loop 2016 gefinisht! Mijn allereerste hardloopwedstrijd is een feit!

Daarna besluit ik als een malle op zoek te gaan naar water. Een halve liter en een paar foto’ s verder besluit ik terug te lopen naar de finishlijn, mijn vriend moet ook nog finishen! Hij is later gestart en ik ben heel benieuwd hoe hij het er van af brengt. Ik sta er nog geen tien minuten of ik zie hem al aankomen sjeezen. Damn wat gaat ie hard….wat een topper. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf: EEEEEUUUJ TJARKOOOOOO!!!! En dan is ook hij binnen.

Foto finish

Onze tijden? EXACT gelijk volgens onze telefoons…Damn.  Fitcouple challenge is on. Hoe dan?! Hoe kan dit?! WTF! Super spannend dus, hij is er zeker van dat hij wel sneller is…Ik denk het stiekem ook. Toch refreshen we de uitslagen pagina die hele avond samen op de bank… En dan.. rond een uurtje of 20..schater ik het uit van het lachen. Ik ga letterlijk HE-LE-MAAL stuk. Volgens de officiële uitslagen ben ik namelijk precies 1 seconde sneller. Whahahahah 1 seconde, op zo’ n lange afstand. Dit gaat echt nergens over maar ik vind het wel onwijs grappig. Beat me next time baby.

Runnershigh

Inmiddels is het alweer een dag geleden dat ik de dam tot dam loop 2016 liep! Maar allemachtig wat voel ik me nog top. Dat is dan ook de reden dat ik nu, de ochtend erna gelijk mijn race recap online gooi. Ik zit momenteel namelijk nog in een soort after running high waardoor ik über enthousiast ben en me alles nog tot in detail weet te herinneren…en dus ook veel te veel schrijf#oops #sorry.

Ik hoop toch dat jullie het een leuk wedstrijdverslag vonden! Was jij er ook bij gister? Vertel me ook jouw dam tot dam loop 2016 verhaal, ik ben heel benieuwd!

Veel liefs,
Suzanne

Orange Babies en Philps. BEDANKT voor deze dam tot dam loop 2016!

ZIE OOK: RACEVERSLAG CURACAO HALVE MARATHON

Follow me on Instagram – Youtube– FACEBOOK – Bloglovin for moreee!