Disney run raceverslag: mijn halve marathon door Disneyland Parijs!

Door het dolle heen was ik, toen ik ongeveer twee weekjes geleden te horen kreeg dat ik mee mocht doen met de Disney Run! Een lang gekoesterde meisjesdroom zou eindelijk werkelijkheid worden. En dan mocht ik óók nog eens doen wat ik het allerliefste doe: Sporten, mezelf uitdagen en mooie plaatjes creëren. Vol enthousiasme ben ik begonnen met het regelen van Disney Kostuums, het uitdenken van foto’s en het loszwemmen voor die halve marathon die ik precies een week na mijn Dam tot Dam loop zou gaan volbrengen. En dit weekend was het dan zo-ver…

DISNEY RUN RACEVERSLAG: 1/2 MARATHON DOOR DISNEY !

LET’S GO

Op vrijdagochtend om 5:30 uur zit ik recht op in bed. Jaaaaa, het is tijd! Uiteraard heb ik geen oog dichtgedaan uit angst te laat te komen of de wekker te missen (Story of my life als het aankomt op reizen per vliegtuig in de ochtend). Maar dat maakt me niets uit, want mijn koffer is ingepakt en vandaag gaan we echt naar Disney! Ja ‘we’, want ‘Instahusband’ & vaste fotograaf Tjarko mag ook mee! Om 7 uur verzamelen we op Schiphol en niet veel later zit ik als een blij ei in het vliegtuig! Disney run, I’m coming for ya!

DREAMS DO COME TRUE

Bij aankomst blijkt dat we het komende weekend zullen verblijven in Disney’s Newport Bay Club hotel. Een GIGANTISCH hotel met maar liefst 8km aan wandelgangen! Aan warming-up gangen geen gebrek zullen we maar zeggen. Ik ben nog helemaal onder de indruk van het immense en prachtige hotel en het feit dat we beide in een eigen Mickey Mouse bed mogen slapen, als we door moeten naar de expo waar we onze startbewijzen en T-shirts kunnen ophalen. Daarna besluiten Tjark en ik een sprintje te trekken naar Disney Village waar we een uitgebreide lunch naar binnen werken. Het is immers alweer 15 uur geweest en sinds het ontbijt hadden we niets meer gegeten.

Na de lunch is er niet veel tijd meer, om 18 uur staat er namelijk een gezamenlijk diner gepland. Toch kunnen we het niet laten nog even het Walt Dinsey Park in te schieten. Wauw, wauw, wauw… Voor het kasteel van Doornroosje moet ik even zitten en bekomen van alles om me heen. De zon schijnt, iedereen is vrolijk, ik begeef me in een magische omgeving en het leven lijkt letterlijk even een sprookje. Verder dan de Pirates of the Carabean attractie komen we echter niet, het is namelijk tijd voor diner in het Plaza Gardens restaurant. We dineren gezellig met de hele groep en verlaten met volle buikjes om 20:15 uur het restaurant.

Precies op tijd om een mooi plekje uit te kunnen zoeken voor het kasteel van Doornroosje waar klokslag half 9 de nieuwe, spectaculaire avondshow zal plaatsvinden. En wat was het een fantastisch licht en muziek spektakel. Vuurwerk, prachtige Disney klassiekers en een hele mooie lichtshow maakte een einde aan deze eerste geweldige dag.

disney cookie

ANOTHER DAY FILLED WITH MAGIC

First things first: ontbijt. Na een uitgebreid Nutella pancake ontbijt is het tijd om naar het park te lopen én tegelijkertijd nog een stukje van de 10km disney run te kunnen zien! Wat gaaaaf zag dat eruit! We zien nog net Milou Turpijn (hoofdredactrice Women’s Health) voorbij huppelen in haar Mini Mouse kostuumpje ! SUPER VET! Dat beloofd wat voor morgen! We duiken gauw het attractie park in en vliegen van ene attractie naar de andere met onze VIP Fast Pass.

Dat ding bleek namelijk ook magisch: wachtrijen van 85 minuten veranderden opeens in 10 minuutjes ! Rond het middaguur bezoeken we ook het Walt Disney Studios Park, waar we uiteraard ook verschillende attracties uitproberen en uitgebreid lunchen!

Misselijk

Na de lunch even geen attracties meer voor mij, ik voel me plots wat misselijk en niet helemaal top. Maar de geplande ontmoeting met Mickey Mouse om 15 uur maakt een hoop goed. Ik kijk er naar uit met deze vrolijke muis te mogen knuffelen en Tjarko stond te springen om dit tafereeltje vast te leggen. Wat hij uiteindelijk ook vlekkeloos heeft weten te doen. Want die ene minuut met Mickey leverde naast een dikke vette glimlach ook nog goede shots op! Well done team Suus!

Die avond dineren we in ons hotel en gaan we vroeg slapen! Ik voel mij nog steeds niet helemaal lekker en morgenochtend om 7 uur moet het toch echt gaan gebeuren! De wekker wordt gezet om 6 uur, maar van lekker slapen komt weinig terecht. Ik spook nogal heen en weer tussen mijn bed en de badkamer. Tjarko heeft inmiddels zijn plekje gevonden in het andere bed als ik voor de zoveelste keer die nacht de wc opzoek. Pfff…En het is al 4 uur…Over 2 uur moet ik topfit buiten staan in mijn running outfit om een halve marathon te rennen…

disney run

RACEDAY

Zondagochtend om 6 uur stap ik slapjes uit bed. Niet veel later strompelen we in onze hardloop outfitjes naar het ontbijt om nog even snel een appel mee te pakken. Diezelfde appel lijkt er 10 minuten later alweer uit te willen via een iets minder prettige weg. We zouden om 7 uur starten in startvak A, maar omdat ik per se nog een dixie moet opzoeken komen we te laat. BUMMER! Toch mag dat de pret niet drukken. Plezier maken en samen die finish halen, daar gaat het om! In welke tijd doet er voor vandaag niet toe, dat had ik vannacht op de wc al besloten.

Trois, Deux, Un….ALLLLLEZZZ! Om 7:30 rennen we vol enthousiasme de start over! De eerste 4 kilometer vliegen voorbij! Het is geweldig om te zien dat al het personeel al zo vroeg ‘Allezzzz, bon courage‘ staat te schreeuwen en alle Disneyfiguren ook hun bedjes zijn uitgetrommeld zodat iedereen met ze op de foto kan ! Iedereen is vrolijk en de sfeer is in 1 woord: MAGISCH! Deze race is alles behalve een regular one! Helaas in twee opzichten.

Kilometer 5

Vanaf kilometer 5 voel ik me opeens weer intens misselijk, mijn buik doet moeilijk en tegelijkertijd word ik bevangen door blijdschap en enthousiasme van de hele sfeer tijdens de race. Als we bij kilometer 7 alweer moeten stoppen voor een toiletbezoekje vraag ik me oprecht af of we de finish gaan halen. Mijn lichaam schreeuwt om te stoppen met rennen terwijl mijn hoofdje tegelijkertijd zo ontzettend graag door wil! Al ruim een jaar stond deze run op mijn bucketlist en al zolang ik me kan herinneren wilde ik als klein meisje een keer door Disney huppelen.

IK WIL DIT en ik zet door! Tot ik bij een grote rotonde op zo’n 11 km weer bijna over mijn nek ga… ‘ Ik kan niet meer…ik kan niet meer Tjark‘, ‘Wil je stoppen vraagt hij?’ ‘NEE!’ is mijn antwoord! Ik wil het halen! We moeten dit halen zeg ik… en we lopen 5 km door zonder iets te zeggen tegen elkaar. Ik zie hem af en toe even bezorgd opzij kijken als ik weer kokhalzend langs de berm sukkel. Maar we zeggen niets..

Halverwege

Wanneer we de 16km grens passeren ben ik verrast door mijn eigen lichaam. Als ik leeg, vermoeid en kotsmisselijk 16 km kan rennen…Zou die halve marathon dan toch ook lukken?! Nog 5 kilometer te gaan! De zwaarste 5 kilometer ooit! De brede wegen leiden ons langzaam weer richting het Disney park waar we de laatste paar kilometers zullen rennen. De lampjes, de muziek en het publiek slepen me er letterlijk door heen. Via het Studio Park lopen we langs ons hotel richting het Disneyland park waar we langs prachtige decors rennen en allerlei attracties leeg draaien. Het lijkt wel een film. Tegelijkertijd begin ik steeds meer af te takelen.

Tjarko heeft inmiddels al zo’n 10 keer voorgesteld een stukje te gaan wandelen of gewoon te stoppen. ‘Maar we zijn er bijna’ antwoord ik zacht…‘Ja we zijn er bijna schat‘ zegt hij bezorgd. Als ik 2 km voor de finish kokhalzend een hek moet vastgrijpen, ontstaan er traantjes in mijn ogen. Niet nu…ik wil niet 2 km voor de finish uit moeten vallen ! Tjarko sleept me er voor de laatste keer doorheen. We worden aangemoedigd door de medewerkers van het park en een hele hoop publiek. Ik schaam mij…ik lijk wel een sukkel die niet fit een halve marathon probeert te rennen.

De laatste meters

En dan besef ik me…ik BEN een sukkel die niet fit een halve marathon probeert te finishen…Maar ik ga het tenminste wel halen beloof ik mezelf! Om de 200 meter hoor ik dat we er bijna zijn. Toch lijkt die laatste kilometer een eeuwigheid te duren. Ik voel even niets meer totdat Tjarko mijn hand vastpakt en we samen de finishlijn oversteken. ” We hebben het gehaald moppie”. Ja…we hebben het gehaald. Het huilen staat me nader dan het lachen en er gaat van alles door me heen, MAAR WE HEBBEN HET GEHAALD!

disney run