RACEVERSLAG: IBIZA RELAY MARATHON MET RUN2FORTY2

Drie maandjes geleden begon ik nietsvermoedend aan een nieuw avontuur, een hardloopavontuur met Run2Forty2. Trainer Sam ging aan de slag met het maken van trainingsschema’s en we werkten samen toe naar de Ibiza relay marathon. En voor het eerst liep ik drie, vier en zelfs vijf keer per week hard, voor het eerst liep ik meer dan 70km in een week, voor het eerst ging ik over de 250 km in een maand en voor het eerst rende ik verder dan een halve marathon. En er waren nog zoveel meer eerste keren de afgelopen maanden. Want ik was natuurlijk helemaal geen hardloopster en alles was nieuw voor me.

Maar het afgelopen weekend kwam alles samen en voelde ik mij voor het eerst wel een hardloopster. Ik kan de afgelopen dagen niet anders omschrijven dan één grote rollercoaster. Wat een bizar, maar fantastisch weekend heb ik beleefd. In dit raceverslag lees je alles over mijn Ibiza Relay Marathon avontuur. 

RACEVERSLAG: IBIZA RELAY MARATHON MET RUN2FORTY2

De Ibiza Relay Marathon

Dit jaar stond de Ibiza Relay Marathon voor het eerst op het programma tijdens de Ibiza Marathon. Voorgaande jaren was er enkel de optie tussen de hele marathon of de 12km. Dit jaar was het op initatief van Run2Forty2 ook mogelijk om met zijn tweeën de ervaring te delen van het voltooien van de marathon. Het gehele marathon parcours wordt gelopen, maar verdeeld tussen twee deelnemers.

De eerste loper start in Ibiza Port en loopt bijna 20 kilometer, de tweede loper neemt het over in Santa Gertrudis en zal de laatste 23km voor zijn/haar rekening nemen. De eerste loper wordt intussen vanaf het wisselpunt in Santa Gertrudis met de bus richting de finish gebracht zodat deze de laatste 500m weer kan invoegen en je als team kunt finishen.

Het parcours is dus niet precies in tweeën gesplitst maar naar zwaarte verdeeld. Omdat de eerste deelnemer meer omhoog loopt is die afstand wat korter. Deze relay marathon optie zie je steeds vaker bij grote internationale marathons en wordt ook steeds populairder. En dat snap ik wel, want het was echt super leuk om zo’n race en de hele loopervaring samen te kunnen doen en delen.

De start

Zaterdag om 16 uur klonk het startschot voor zowel de gehele Ibiza Marathon als voor de Ibiza Relay Marathon. Op dat moment begon mijn trainer Sam aan zijn deel van onze relay. Eerder die middag was ik al met de bus naar het wisselpunt in Santa Gertrudis gebracht. Daar moest ik ruim anderhalf uur wachten voordat ik naar de wisselvakken kon gaan. En dat was koud in je korte shortje kan ik je vertellen, heel koud. Bij Ibiza denk je waarschijnlijk aan zon, zee en strand. En het was ook heerlijk weer de afgelopen dagen. Maar precies tussen 15uur en 19uur was het bewolkt, winderig en alles behalve warm afgelopen zaterdag. Ideaal loopweer, net iets minder fijn om te wachten in je korte hardloopkleding.

Het wisselpunt

Het enige wat ik alsmaar hoopte was dat Sam snel aan zou komen bij het wisselpunt. Niet alleen omdat ik het super koud had en letterlijk en figuurlijk stond te springen om van start te gaan. Maar ook omdat ik hoopte op een podiumplek. Van tevoren hadden we deze ambitie samen uitgesproken, lopen voor een podiumplek. Misschien niet zo slim om zoiets van tevoren hard op uit te spreken, maar dat hadden we nu eenmaal wel gedaan. En dus staarde ik vanaf een uur na de start vanuit het wisselvak naar de lange rechte weg vanwaar de eerste marathonlopers Santa Gertryudis binnenliepen. Een aantal marathonlopers, fieuw. Geen relay lopers. Kom op Sam…

1 uur 12 na de start, shit de eerste wissel gaat al plaats vinden. Een supersnelle Spanjaard geeft zijn armband (het alternatief voor een estafette stokje) over aan zijn vrouwelijke teamgenoot en ze gaat er als een speer vandoor. Oke..ik ga dus sowieso niet als eerste weg. Maar als Sam nu gewoon snel komt dan kan ik haar misschien nog wel inhalen.

Toch? Ik sta mezelf echt volledig op te winden als ook de tweede, derde en vierde wissel plaats vinden na ongeveer 1 uur en 22 minuten. Shit, shit, shit. Dit gaat helemaal niet goed. En Sam zie ik in de verste verte nog niet aankomen. Zet het uit je hoofd Suus krijg ik te horen van de supporters die met mij bij het wisselvak staan. Die podiumplek hadden jullie ook helemaal niet moeten uitspreken.

Waar blijft ie nou?

Een paar minuten later vinden er ook nog een vijfde en zesde wissel plaats en dan ben ik nog opgefokter. “Waar blijft ie nou? Zo gaat het toch nooit meer lukken?!” zeg ik hardop. Wat jij wilt gaat sowieso al niet meer lukken krijg ik te horen van de anderen. Luister Suus, de eerste wissel vond een kwartier geleden plaats, loop gewoon je eigen race en zet dat podium nou uit je hoofd. Daar luister ik niet naar. Ik probeer uit te rekenen hoeveel harder ik per kilometer moet lopen om een kwartier in te lopen op 23 kilometer. Maar dan opeens zien ze Sam, “JAAAA, JAAAA, daar komt ie” hoor ik de supporters schreeuwen. Mijn rekensom is nog niet af, maar ik weet dat ik met een kwartier achterstand op de nummer 1 weg mag. En dat ik gewoon stuk zal gaan om dat te proberen.

Ik neem de speciale relay armband van Sam over en voel me gelijk schuldig over mijn gedachten van hiervoor, over waar die nou bleef. Hij ziet helemaal stuk. Met slijm om zijn mond en zijn hoofd omhoog happend naar adem zie ik dat hij alles gegeven heeft. En zijn doorkomst tijd van 1.27 op zo’n parcours met veel heuvels is ook gewoon super knap en snel! We lopen nog 300m samen en dan mag ik los. Alleen opweg naar het 42km punt waar we elkaar weer zullen zien om samen te finishen.

Kilometer 1-10

Over de eerste 10 kilometer kan ik vrij kort zijn, die vlogen voorbij. Sterker nog, het leek bijna alsof ik zelf vloog. Op 6, 7 en 8 kilometer haalde ik al 4 van de 6 vrouwen in die zo’n 5 minuten voor mij waren vertrokken bij het wisselpunt. En dat gaf me zo onwijs veel energie om door te knallen. Daar waar ik in de trainingen echt moest pushen om kilometers onder de 4:00 te lopen liep ik ze nu vanzelf. 4 ladies down, 2 to go. Ik voelde me ook fit, mijn benen waren sterk en ik had er zin in. Op de stukken omhoog schoot mijn pace af en toe richting de 4:30, maar daarboven kwam ie de eerste 10 kilometer zeker niet.

Kilometer 10-16

Toen ik na precies 41 minuten het 10 kilometer punt passeerde besefte ik dat het tempo er lekker in zat. Ik schrok eigenlijk een beetje van het snelle tempo dat ik pas één keer eerder heb gelopen tijdens een 10 kilometer race. En nu moet ik nog 13 kilometer. Maar het voelde gemakkelijk en ik liep lekker. Ik wilde zelfs nog een beetje versnellen.

Want ik wist dat ik op dit moment in derde positie lag. Toch? Ik was er opeens niet meer zo zeker van…Ik had 4 dames in gehaald. Ja dan lig ik toch op brons? In mijn hoofd was het een grote chaos. Ik wilde eigenlijk zo graag winnen. Ik was vast beraden om ze te pakken. Maar ik zag ze in de verste verte niet. In mijn hoofd zei een stemmetje, logisch want de voorste dame begon met een kwartier voorsprong. Dus die haal je nog niet zo snel in. Maar een ander stemmetje maakte zich enorme zorgen omdat ik ze nergens voor me zag op lange rechte stukken weg. Oke, focus Suus. Focus op je taak, lekker blijven lopen en dit tempo vast houden.

Het supporterspunt

Op het 32 (voor mij 12) kilometer punt stond het supporters team van Run2Forty2. En ik wist dat ik vervolgens een slinger zou maken over dezelfde weg. 4 kilometer heen en weer 4 kilometer terug. Dus bij 40 km (voor mij 21) zouden ze er weer staan. Zij konden dus zien waar de andere dames zich bevonden. En daar waar de meeste hardlopers vrolijk lachen en zwaaien bij het supporters punt was ik, tja hoe zullen we het noemen..nogal fel ?!  “Hoeveel groene startnummers liggen er voor mij schreeuwde ik? Waar zijn ze? Tellen, tellen, jullie moeten tellen schreeuwde ik (zie ook foto hieronder). “Twee, twee dames” Hoorde ik ze terug roepen. Oke ik had dus goed geteld. Let’s go and get them!

Vanaf ongeveer 14 kilometer begint er een lang stuk vals plat omhoog en mijn gemiddelde pace schiet omhoog. Maar niet alleen die van mij, opeens zie ik haar. Roze broekje, blonde paardenstaart. Jaaaaa, die moest ik hebben. Oke oke. Het gaat goed zeg ik tegen mezelf! Ondanks dat mijn tempo langzaam op blijft lopen gaat het goed. En in de verte zie ik ook opeens dé dame verschijnen die als eerste vertrok bij het wisselpunt. Er ging een heel apart gevoel door me heen, zou het dan toch nog mogelijk zijn om de Ibiza Relay Marathon te winnen?!

Kilometer 16-22

Precies op het 16 kilometer haalde ik haar in. Ik lig eerste, gewoon eerste. Er gaat op dat moment van alles door me heen maar ik probeer me te focussen op het lopen. Mijn pace ligt inmiddels voor het eerst boven de 4:30 en ik voel mijn bovenbenen zeuren. Maar er is maar één optie, doorlopen tot die finish en je door niemand meer laten inhalen. Gaan, gaan, gaan. Maar dat begon wel steeds meer pijn te doen. Wanneer ik het halve marathonpunt voorbij loop en 1.30.59 op mijn horloge zie staan, besef ik dat ik dik 5 minuten van mijn halve marathon pr heb af gelopen. Dat gaf me de kracht om die laatste twee kilometer toch nog even onder die 4:30 te duiken.

De finish – km23

Totaal gesloopt kom ik bij het 22 km punt aan, daar staat Sam klaar om in te voegen zodat we samen naar de finish kunnen. Hij trekt nog een soort van sprintje aan en ik zet alle zeilen bij om te volgen #au. Uiteindelijk rennen we in een totaal tijd van 3 uur, 6 minuten en 4 seconden op een 4:07 pace de finish over. Ik barst uit in tranen. Blijdschap, vermoeidheid en ongeloof. Maar we hebben het gewoon gedaan samen! We hebben het gewoon gedaan. #YES #YES #YES

Runnershigh

Ik ben Sam en het gehele Run2Forty2 team zo ontzettend dankbaar voor deze mooie prestatie en ervaring. Zonder zijn trainingen, rust en vertrouwen had ik nooit zulke tijden kunnen lopen. En zonder de mega positieve support, goede zorgen en lieve woorden van zijn vrouw Kazia had ik dit ook nooit kunnen doen. In relatief zo’n korte tijd heb ik al zoveel progressie gemaakt in het lopen. En dat vind ik echt fantastisch. Ik voelde me dit weekend als familielid van de Run2Forty2 club voor het eerst een hardloper. En eerlijk? Dat smaakt naar meer…

Ik hoop dat jullie mijn hardloop avontuur op deze manier een beetje mee hebben kunnen beleven. Misschien lijkt het je zelfs leuk om volgend jaar ook mee te doen aan de Ibiza (relay) marathon of wil je ook getraind worden door een trainer van Run2Forty2, voor meer informatie kan je altijd even een kijkje nemen op hun website: Run2Forty2.nl , de website van de Ibiza marathon zelf of stel je vraag gerust aan mij:)

Sportieve groetjes,
Suzanne

Volg je me ook al via Instagram – FACEBOOK – Bloglovin –  ?!

Zie ook: RACEVERSLAG TWISKEMOLENLOOP