Vanochtend stond ik aan de start van mijn tweede halve marathon wedstrijd: de Twiskemolenloop. Met 100% kans op regen, pijnlijke benen van de afgelopen trainingsweek en een zware zuidwesten wind met minimaal windkracht 5, vroeg ik me voor de finish werkelijk af wat ik hier precies deed. Ik liep deze week al meer dan 35 kilometer en dat vonden mijn benen niet zo leuk. Ik ben dat ook eigenlijk helemaal niet gewend. Of nouja, sinds twee maanden doe ik van wel. Zoals sommigen wellicht ook in mijn laatste hardloopupdate hebben gelezen loop ik sinds 1 januari hard met een doel: Een snellere hardloopster worden. En dat was dan ook de reden waarom ik vandaag de Twiskemolenloop zou doen. Om ervaring op te doen!
RACEVERSLAG: TWISKEMOLENLOOP 1/2 MARATHON
Op weg naar het Twiske
Mijn reis begon vanochtend om 9:30 uur vanuit Amsterdam Oost. Ik fietste door de stromende regen naar Centraal Station waar ik mijn fiets parkeerde en voor het eerst met de Noord-Zuid lijn ging.
Vanaf metrostation Amsterdam Noord moest ik bus 319 hebben richting Landsmeer. Een prima overstap van maar 10 minuutjes en de bushalte is ook ideaal gelegen bij het Sportpark van Landsmeer. Je hoeft maar een paar honderd meter te lopen voordat je bij de atletiekbaan van AC Waterland bent. De organiserende vereniging van deze Twiskemolenloop.
Maar omdat het zo regende kwam ik alsnog als een verzopen kat aan. Helaas pindakaas. Bij de balie haalde ik gauw mijn startnummer op en trok mijn trainingspak uit, die was toch al doorweekt.
Daar stond ik dan, in mijn korte short en tank top met daaronder mijn trailrunschoentjes. Nog 15 minuten wachten tot de start…Omdat ik het steeds kouder kreeg besloot ik even te gaan inlopen. Al heb ik daar straks natuurlijk nog 21.1 km voor…het warmde me tenminste wel op. Ik was zo ontspannen en rustig dat ik totaal de tijd vergat en schrok van het startschot aan de andere kant van de baan. Oh, we zijn gestart, en ik sta 300meter van de start verwijderd. Top Suus. Lekkere voorbereiding weer, keurig op tijd… NOT! Oh oh oh zeg ik tegen mezelf terwijl ik super gehaast richting de startlijn ren en ondertussen probeer mijn Garmin in te stellen.
1 minuut 30 na het startschot loop ik ook over de startlijn. Gelukkig heeft dat enkel effect op mijn bruto tijd, toch? Ik ben zo’n onervaren loopster dat ik het eigenlijk helemaal niet weet. Een goed begin is het halve werk gaat vandaag in ieder geval niet op lach ik in mezelf. Mijn gezicht (zie foto hieronder) zegt ongeveer hetzelfde..
Kilometer 1-7
De eerste zeven kilometer loop ik op een comfortabel tempo lekker door. Ik heb geen raceplan gemaakt maar bedacht tijdens de eerste paar kilometers dat ik gewoon comfortabel zou starten en het wel zou zien. Mijn benen voelden namelijk nog een beetje stijf van alle kilometers van de afgelopen weken. Via een enthousiaste vrijwilliger langs de kant word ik toegeschreeuwd: “Ga zo door meisje, dan loop je in de prijzen! Je bent de eerste vrouw!” Ik kijk gauw achterom en zie in de verste verte geen paardenstaart of vlecht aankomen. Oké denk ik, houden zo.
Maar ik train de laatste tijd zo langzaam dat ik het moeilijk vind om in te schatten wat voor tempo ik over lange tijd kan volhouden. Dus ik houd me in om te voorkomen dat ik mezelf straks opblaas. De eerste zeven kilometer kijk ik lekker om me heen. De Twiskemolenloop is een recreatieve loop door de Twiskepolder. Voornamelijk groene vlakten met af en toe een watertje én veel vogels en grote grazers. Vast een supermooi gebied als de zon schijnt en het minder hard waait…Nu kijk ik vooral naar al die rietstengels en het water om te bepalen waar de wind vandaan komt. Van zij/voor…totdat we de dijk opgaan.
Kilometer 7-13
Holy moly, vanaf ongeveer kilometer 7 komt de wind vol van voor. Over een dijk rennen met +windkracht 6 in je gezicht is echt geen pretje ben ik vandaag achter gekomen. Mijn gemiddelde pace van 4’10 per km schoot in 1 kilometer omhoog naar 4’38 per km…Ai ai ai. En dan te bedenken dat die dijk nog zeker een aantal kilometers lang is. Uiteindelijk draai ik na ongeveer 12 kilometer eindelijk die verrekte dijk af.
Dag mooie pace, hallo zijwind. We zijn over de helft, en ondanks dat ik net een paar hele zware kilometers achter de rug heb die mijn gemiddelde snelheid behoorlijk hebben verprutst blijf ik rustig. Ik zie deze loop immers als een training en juist van dat soort stukken wordt je sterker. Vandaag hoef ik geen toptijd te lopen, het is oke zeg ik tegen mezelf. Ik vind het stiekem ook wel wat hebben als het zwaarder wordt. Dan kan ik mag ik mezelf weer eens uitdagen en begint het mentale spelletje. Daar houd ik wel van. Ik gaf mezelf de opdracht die inmiddels opgelopen pace van 4’43 stap voor stap te laten dalen richting de 4’30. Én uiteraard om te zorgen dat ik mijn koppositie vast zou houden!
Kilometer 14-18
Omdat ik hier af en toe een stukje wind mee had (EINDELIJK!), en vooral zijwind had, liep ik de eerste paar seconden er vrij snel af. Met een gemiddelde pace van 4’36 begon ik zo vrij positief aan de laatste 3 kilometers.
Kilometer 19-21.1
Maar daar waar ik na 18 kilometer weer een bocht maakte begon het feestje weer. Wind, wind en nog eens wind. Dit keer weer van de zijkant, maar wel dusdanig vervelend dat écht tempo maken lastig gaat.
Maar wat er ook gebeurt, dit keer wil ik die pace niet weer zo laten oplopen. Ik had net immers 4 kilometer lang mijn best gedaan het gemiddelde tempo naar beneden te brengen. Dat ga ik in die laatste 3 kilometer niet weer weggooien. Bovendien lig ik nog steeds eerste. No way dat ik dat op het laatste moment uit handen ga geven.
Wanneer ik het 20 kilometer punt gepasseerd ben fietst er iemand van de organisatie voor me uit naar de atletiekbaan om door te geven aan de speaker dat de eerste vrouw gaat finishen. Hoe leuk is dat, ik voelde me eventjes speciaal en dat gaf me stiekem nog een extra boost om die pace niet te laten dalen haha.
De finish
Wanneer we zo’n 500 meter voor de finish het AC Waterland terrein oplopen zie ik dat hun naam werkelijk is geworden. Er is weinig over van de atletiek baan. De laatste 400meter zwemmen dus? Geen probleem, DAT KAN IK! Inmiddels ben ik ook zo doorweekt dat het me allemaal niet meer uitmaakt. Recht door alle diepe plassen banjer ik naar de finish waar ik na 1 uur 37 minuten een mooie bos bloemen in ontvangst mag nemen en een klein interviewtje mag geven onder paraplu van de speaker. Al lijk ik op de foto’s vooral oog voor mijn eindtijd te hebben (oops).
TOP ochtend! Ik ben blij dat ik als eerste vrouw over de finish kom en dat ik 2 minuten sneller heb gelopen dan tijdens de Curacao halve marathon. Zonder een echte wedstrijdvoorbereiding en met deze mindset (lopen als training) moet ik gewoon echt tevreden zijn met een gemiddelde pace van 4’36. Tegelijkertijd vind ik het stiekem natuurlijk ook jammer dat het zulke slechte weersomstandigheden waren vandaag. Wie weet hoeveel minuten ik er anders had afgelopen. Maar hee, on to the next!
Ik hoop dat jullie mijn Twiskemolenloop van vandaag op deze manier een beetje mee hebben kunnen beleven. Heb jij hem wellicht ook al eens gelopen? Misschien ook wel vandaag? Of heb je ergens anders gelopen/getraind vandaag?
Sportieve groetjes,
Suzanne
Volg je me ook al via Instagram – FACEBOOK – Bloglovin – ?!
MEER INFORMATIE OVER DEZE TWISKEMOLENLOOP VIND JE OP DE WEBSITE VAN AC WATERLAND
6 comments
Wat goed! Gefeliciteerd! Mooie tijd, zeker onder die weersomstandigheden!
Doe je zondag mee met de 10km bij de louisvinkloop in amsterdam Noord?
Dankjewel! Bedankt voor je lieve reactie. Nee aanstaande zondag is mijn broertje jarig dus dan ga ik op verjaardagsvisite haha. Jij gaat wel? Veel succes en plezier dan alvast!
Heel inspirerend!! Gelijk zin om ook weer te gaan trainen. 🙂
Dankjewel voor je enthousiaste reactie Christy! Nou vandaag schijnt de zon dus let’s go zou ik zeggen!:)
Hihi, inderdaad die blik op je tijd tijdens het interview
En ja ik heb ook gelopen vandaag maar ergens anders en het was ook een training. Niet op tijd, wel in de regen en wind . Toch ook met een heel voldaan gevoel.
Hahaha erg he(A). Heb je hardgelopen? Of gewandeld?