Afgelopen zondag 15 augustus finishte ik mijn eerste triathlon en op het moment van schrijven lijkt het alweer weken terug. Ik weet ook even niet zo goed waar ik moet beginnen. Misschien gewoon beginnen bij het begin..
Liever de aftermovie bekijken in plaats van het raceverslag lezen: Bekijk hier mijn aftermovie van de Duintri 2021
Een triathlon
In december 2020 besloot ik dat ik aan een nieuwe uitdaging wilde beginnen; trainen voor een triathlon. Het idee om ooit eens een triathlon te doen kriebelde al veel langer maar zo’n 9 maanden geleden was er ook daadwerkelijk de motivatie om dit concreet te maken.
Enthousiast begon ik met trainen. Maar dat ging niet zoals ik had gehoopt. Er waren zeker goede trainingsweken, maar na elke piek volgde een dieper dal. Mijn vorm nam eigenlijk steeds meer af en mijn prestatieniveau werd met de maand slechter in plaats van beter. Mijn lijf zat blijkbaar op de limiet. En dat terwijl ik qua trainingen nog niet eens zo heel veel deed, zo fietste ik heel januari 2021 nog geen 150 kilometer. Het frustreerde ENORM.
Gezondheid boven alles
De afgelopen maanden waren alles behalve een rechte lijn vooruit. Omdat mijn lijf signalen gaf die niet oké waren heb ik een uitgebreide medische check up gehad. Op dat moment vervelend omdat ik even niet mocht trainen en vanwege de onzekerheid waarbij de gedachten ook door je hoofd schieten dat je misschien überhaupt je sportieve droom moet opgeven. Maar gelukkig kon ik (met een gerust hart) na de onderzoeken de draad weer veilig oppakken.
Raceplan
Van tevoren had ik een raceplan gemaakt waarvan ik dacht dat het voor mijn eerste triathlon goed zou zijn. Omdat ik vooral ervaring op wilde doen, eens wilde oefenen met het wisselen en de combinatie van de drie sporten achter elkaar, was het plan om het zwemmen enigszins rustig te beginnen. Comfortabel zwemmen zodat ik niet buiten adem of al moe bij de eerste wissel aan zou komen, omdat het fietsen voor mij het nieuwste en tevens zwaarste en moeilijkste onderdeel is. Daarnaast startte ik met mijn nieuwe fiets waar ik nog niet heel zeker op zat omdat ik hem pas net had dus ik wilde per se fris de fiets op. Met het fietsen wilde ik vervolgens wel wat meer gas geven en ontdekken wat ik zou kunnen trappen aan wattages. Bij het lopen zou ik dan zien wat er nog in de tank zat en wat daarmee te doen. Qua voeding had ik ook een raceplan maar deze had ik volledig laten bepalen door Friasfoodcoaching en zo was het voor mij eigenlijk één grote test of ik de voorgestelde gels en sportdrank weg zou krijgen tijdens de triathlon.
De race
Zwemmen
Het zwemmen verliep redelijk volgens plan. Ik had direct vanaf de start een comfortabel tempo te pakken dat ik gemakkelijk 1.5km zou kunnen volhouden. Bij het keerpunt na 750 meter werd duidelijk dat ik samen met nog twee andere zwemmers echt los lag van de rest van het veld. Ik heb nog wel getwijfeld om toch niet wat aan te zetten omdat het wel heel comfortabel voelde maar uiteindelijk besloten gewoon op hetzelfde tempo het zwemonderdeel af te maken.
Wissel 1
De eerste wissel verliep prima maar verdiend zeker niet de schoonheidsprijs. Ik was aan het struggelen met mijn wetsuit, terwijl ik dit afgelopen winter vaak moeiteloos deed. Gelukkig was ik alsnog vrij vlot de wisselzone uit en stapte als tweede op de fiets. Ik had bewust nog niet gekozen voor speciale triathlon schoenen en sprong dus ook nog niet rennend op de fiets. Het risico te vallen (omdat ik het niet had kunnen oefenen) was me die paar seconden tijdswist niet waard. Gewoon even rustig stilstaan dus om in te klikken en vervolgens wegrijden.
Fietsen
De eerste 5km vlogen letterlijk voorbij. Het lukte me zelfs direct op de fiets mijn eerste gel te nemen. Toen mijn fietscomputer aangaf dat ik de eerste 5km had afgelegd in 37,5 km/h met een wattage dat ik in geen enkele training langer dan een paar minuten had volgehouden schrok ik er eigenlijk een beetje van. Ik moest immers nog 35 kilometer. Misschien was het verstandig heel ietsje rustiger aan te doen..? Op het stuk wind tegen trapte ik echter nog steeds hetzelfde wattage . Toch besloot ik na 10km dat het misschien verstandig was heel iets gas terug te nemen, voor de zekerheid. Ik koos een tempo dat comfortabel voelde en waarvan ik dacht dat ik het nog tot aan het einde zou kunnen volhouden.
Uiteraard werd ik door veel mannen ingehaald maar toch kon ik mijn eigen tempo gemakkelijk steady volhouden. De laatste 5km had ik lichtelijk spijt van die beslissing omdat het voelde alsof ik toch teveel had ingehouden. Het voelde als een pittige training in plaats van een race. Begrijp me niet verkeerd, ik had zeker mijn best gedaan. Mijn benen voelde ik ook echt wel! Alleen er zijn trainingen geweest in de voorbereiding waarin ik meer aan het afzien was en waarin mijn benen zwaarder aanvoelde.
Wissel 2
De tweede wissel had ik in de voorbereidingen een aantal keer geoefend tijdens koppeltrainingen en deze ging dan ook HEEL soepel. Iets té soepel. Want ik vergat mijn schoenen dicht te doen. Super stom.. Direct na het verlaten van de wisselzone voelde ik natuurlijk dat ik iets vergeten was maar ik bleef doorlopen in plaats van dat ik even stopte om het te fixen.
Lopen
Tijdens het looponderdeel werden een aantal dingen vrij snel duidelijk. Ik lag vast qua positie in de race. Natuurlijk kunnen er altijd dingen gebeuren en moet je daarom knokken tot het einde! Maar afgelopen zondag besloot ik bewust gas terug te nemen.
Het parcours kende veel bochten, onverharde stukken en zelfs een gevaarlijk steile helling waar we vier keer overheen moesten. Mede door mijn eigen stommiteit mijn schoenen niet te fixen ben ik vier keer door mijn enkel gezwikt. Goede leer voor een volgende keer toch maar even te stoppen om mijn schoenen vast te maken. Bovendien dacht ik: “Als ik vandaag niet over mijn grenzen ga en mezelf niet kapot push kan ik komende week gewoon weer een goede trainingsweek draaien”. Deze race ging om de ervaring en niet om het finishen in een bepaalde tijd of positie.
Achteraf
Achteraf heb ik een beetje gemengde gevoelens over dat ik niet kapot ben gegaan en niet alles heb gegeven wat erin zat. Het voelt een beetje lafjes en zwak. Alsof je niet met de juiste mentaliteit in een race zit. Terwijl ik normaal graag het maximale uit mezelf haal ongeacht op welke positie ik in een wedstrijd lig. Het is ook goed en leuk om jezelf tot de max te pushen en te zien wat er mogelijk is. Maar afgelopen zondag ging het dus anders.
Het positieve was wel dat ik afgelopen maandag weer gewoon kon trainen zonder spierpijn of vermoeidheid. Ook wat waard. Voor een volgende race hoop ik ook wel écht het maximale uit mezelf te kunnen halen.
De komende tijd
De komende tijd zal ik mij focussen op verschillende verbeterpunten. De meest in het oog springende is natuurlijk het fietsonderdeel. Dat is ook waarop ik het verloor ten opzichte van de twee dames die voor mij finishte. Op het fietsonderdeel kan ik op verschillende vlakken nog veel verbeteren. Zowel qua wattages als ook de fietshouding, rpm (was extreem laag #oops) én mijn stuurkunsten (ook nog niet om over naar huis te schrijven) haha. Over de houding kreeg ik de meeste opmerkingen. Maar na nog geen vijf ritten op deze Speedmax te hebben gereden en pas vier maanden serieus te fietsen was het al een uitdaging opzich om te starten op deze fiets. Maar de komende maanden ga ik uiteraard aan de slag ook dit te verbeteren.
En in het algemeen hoop ik weer consistente trainingsweken te kunnen maken waarbij er natuurlijk ook voldoende aandacht is voor het zwemmen en lopen. Ook qua voeding blijf ik zoeken naar optimalisatie. Afgelopen zondag heb ik bijvoorbeeld wat minder gedronken en gegeten dan het oorspronkelijke plan en ik ben wel benieuwd bij een volgende race of mijn lijf het trekt wat meer te verwerken. Maar alles op zijn tijd. De motivatie en het enthousiasme zijn in ieder geval sky high.
Next
Ik hoop begin september opnieuw een OD te kunnen doen en een aantal aandachtspunten eruit te pakken en die dan beter te doen dan afgelopen weekend. Mocht je nog een leuke tip hebben voor een wedstrijd begin september (OD) deel hem dan gerust:)
Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen, mocht je toch nog vragen hebben stel ze gerust hieronder of via Instagram.
Of bekijk de aftermovie van mijn eerste triathlon als je actiebeelden wilt zien.
Sportieve groetjes,
Suzanne
Met dank aan: Tri2onecoaching, Garmin, Hoka, Canyon, Friasfoodcoaching, Tjarko Hazewinkel fotografie en Arena Benelux.
3 comments
Dankjewel voor alle tips Suzanne! Helaas ligt Hilversum voor mij niet dichtbij.
Het is altijd zo zuur als je door fysieke mankementen niet kan doen wat je leuk vindt, maar ik ga ervan uit dat ik binnenkort weer kan hardlopen! 🙂
Heey Suzanne,
Hartstikke knap, proficiat met het voltooien van je eerste triathlon! 🙂
Ik word altijd zo enthousiast en gemotiveerd van jouw stukken tekst en video’s. Ik krijg meteen zin om zelf weer een stuk te gaan hardlopen.
Helaas heb ik echter al een tijd last van een hardnekkige hamstringblessure. Heb je daar misschien tips voor? 🙂
Verder heb ik al heel veel geleerd van alle informatie op jouw site. Ga vooral zo door wat dat betreft!
Heel veel succes met het trainen voor je volgende triathlon!
Groetjes Peter
Hi Peter,
Bedankt voor je enthousiaste reactie! Erg mooie woorden!
Toevallig heb ik een tijdje geleden zelf last gehad van hamstringklachten die voort bleken te komen uit bekkenscheefstand. Het schijnt een veelvoorkomend probleem te zijn dus wellicht eens verder kijken dan de hamstrings zelf? Heel vaak ligt de oorzaak dieper of verder dan het probleem gebied op zich. Mocht je in de buurt van Hilversum wonen, ik kan ‘Runningsolutions’ enorm aanraden! Hij heeft mij destijds binnen een week van mijn blessure/klachten afgeholpen:)
Groetjes,
Suzanne