Raceverslag dam tot dam loop 2017!
F*CK YEAH! I DID IT, I DID IT, I FUCKING DID IT ! Gister liep ik de dam tot dam loop 2017 in een magische tijd van 70 minuten! Dat ik met een gemiddelde snelheid van 13,64 km/h al na 1 uur en 10 minuten met een vrolijk gezichtje de finish over zou rennen had ik van tevoren NOOIT gedacht! Vol adrenaline kon ik het wel uitschreeuwen van blijdschap. HOE DAN?! 1.10? Echt?! WAUW! Heb IK dit gedaan?
Vorig jaar verbaasde ik mezelf al enorm door een tijd van 1.12 te rennen en van tevoren was ik stiekem best wel bang dat ik dit jaar niet in de buurt zou komen van mijn tijd van vorig jaar. De afgelopen weken heb ik daarom extra gefocust op mijn rensnelheid die in de maanden hiervoor eigenlijk alleen maar achteruit leek te gaan. En dat was natuurlijk niet de bedoeling…Door weer en wind rende ik de afgelopen tijd mijn wekelijkse rondjes op weg naar next level snelheden.
GAME IS ON!
Het ging mij niet gebeuren dat ik langzamer zou rennen dan vorig jaar! Er volgden intervaltrainingen door de stromende regen en in de brandende zon, lange afstanden met schuurplekken als gevolg en ook écht een paar ‘ik heb totaal geen zin runs’ . Maar het was het allemaal waard voor de race van gister! Een race die me eigenlijk heel gemakkelijk afging vanaf de eerste kilometer. De tijd vloog letterlijk voorbij en mijn enthousiasme en vertrouwen namen met de kilometer toe.
Ik startte hard, heel hard! Maar ik MOEST en zou dat tempo volhouden. En gek genoeg lukte dit ook vrij soepeltjes. Ik was heel vrolijk tijdens het rennen. Al heb ik ook wel enkele mensen gefrustreerd en super boos aan de kant moeten schreeuwen/duwen omdat ik er langs wilde (sorry voor iedereen die door deze vuurspuwende draak aan de kant is geblazen, ik moest er echt langs). Inhalend op weg naar de finish! En ja, tuurlijk was het zweten, en ja ik had vreselijke dorst en last van 3 gigantische blaren op mijn rechtervoet, maar tjonge jonge wat kreeg ik ook een energie van het publiek en de hele feestelijke vibe en oh oh oh wat was ik blij met het eind resultaat!
Raceverslag: DAM TOT DAM LOOP 2017!
THE MORNING BEFORE:
Het is zondag 17 september, 8:00 uur. Wanneer de wekker gaat besef ik me gelijk dat het vandaag moet gebeuren. Misschien is dat ook de reden waarom ik gelijk even naar de wc moest (oopsie). Na een banaan met 2 snee brood met pindakaas en hagelslag weet ik het zeker, ik ben stiekem best een beetje zenuwachtig (oke, nog een keer naar de wc). Om 14:30 uur zal ik starten en eigenkijk duurt me dat net even iets te lang. Dat wachten vind ik maar niets en ik word er alleen maar zenuwachtiger van.
Ik check om de 5 minuten buienradar omdat er een mega regen bui gepland staat om 15 uur, die met het uur verder lijkt te verdwijnen. Zou ik dan toch nog droog de finish kunnen halen? En misschien kom ik dan alsnog wel in de buurt van mijn tijd van vorig jaar…zou dat? Oké, niet teveel denken Suus. Ga je maar vast omkleden en je startnummer opspelden. Dit gaat natuurlijk 5x fout omdat ik het veel te snel wil doen terwijl ik totaal geen haast heb. Nog maar even iets eten, nog een keertje naar de wc en dan is het toch echt tijd om met trillende beentjes de fiets op te gaan richting het Centraal Station…
NAAR DE START:
Om 14:15 uur stap ik op de fiets richting de Odebrug bij Centraal. Ik heb de hele ochtend eigenlijk niets te doen gehad en op het moment supreme ga ik alsnog veels te laat weg. Laten we de zenuwen de schuld geven. Ik moest namelijk nog even een keer extra naar het toilet. Shit, shit, shit kan ik ook nog eens nergens mij fiets kwijt. Oh man, zoveel mensen, zoveel fietsen en shit waar moet ik daarna eigenlijk heen. Want waar zijn nou die verdomde startvakken? Oh god en waar laat ik mijn sleutels? Fieuw gelukkig heb ik een zak in mijn hardlooplegging. 14:30 uur en ik moet starten…NU?!
Maar…Maar ik moet eigenlijk nog plassen. Gewoon één laatste keer zodat ik zeker weet dat ik niet naar de wc hoef tijdens de race. Ik sta volgens mij een minuut stil…Ga ik in de bizarre rij staan voor de meest ranzige dixies om te plassen? Of ga ik nog mee met mijn startgroep van 14:30 uur..? Gaan? Plassen? Gaan? Oke PLASSEN!! No stress, je kunt gewoon meedoen met een latere startgroep Suus…Die van 14:45 red je vast nog wel.. toch?! Ik merk dat ik me stiekem toch een beetje opwind over het feit dat ik gewoon te laat ben voor mijn eigen startgroep. Maar ik weet ook dat dat helemaal niets uitmaakt en dat je altijd later mag starten wanneer je wilt. Zolang je maar niet eerder start want dat is wel verboden. Getver, bah, iewwwwwwl #dixies.
Met een beetje voorkruipen ben ik zo’n 10 minuten later onderweg naar de start. Ik probeer zover mogelijk vooraan te komen en dat lukt aardig.
GO, GO, GOOOOOO:
Oke I made it. Welliswaar niet om 14:30 maar daar moet ik niet aan denken, FOCUS! De dam tot dam loop 2017 is officieel begonnen: Ik kan dit. Adem in, adem uit…ik merk dat mijn hartslag stijgt. Stiekem vind ik het ook wel een prettige spanning. Een gevoel van herkenning, vroeger was ik ook altijd zo zenuwachtig voor belangrijke zwemwedstrijden. Wanneer de speaker door zijn microfoon begint met aftellen zeg ik nog 1 keer tegen mezelf dat ik het kan, dat dit het moment is waar ik voor heb getraind en als laatste dat ik moet genieten. BAM! Het startschot.
Kilometer 1 tot 5:
YES baby, let’s get this thing started! Ik trek een openingssprintje richting de Ijtunnel waar ik per se als eerste vrouw uit wil komen. En dat lukt! Ik ren al een behoorlijk ruim stuk voor de menigte. Wanneer je als enige vrouw de snelweg op rent en er enkel een handje vol mannen voor je rennen geeft je dat toch wel een fantastisch gevoel. We zijn pas 2 kilometer onderweg maar ik krijg me er toch een boost van. Over de snelweg loopt een viaduct waar heel veel toeschouwers spontaan beginnen te schreeuwen en klappen. Ik hoor nog net een kindje enthousiast zijn moeder roepen: “Kijk maaam, mama, mamaaaaa de eerste mevrouw!!”
Wauw…thanks Kiddo you just gave me some extra speed! Want dat voelt goed mensen, heel goed! De eerste vijf kilometer vliegen letterlijk voorbij. Ik heb nergens écht last van en als mijn running app me verteld dat ik na 21 minuten de 5 kilometer grens passeer geloof ik dat het wel eens een hele mooie dag kan worden.
Kilometer 5 tot 10:
Uit de weg, please get out my way, please! Inmiddels ren ik op alle achterblijvers van de vorige startgroep. Het enige waar ik aan denk is inhalen, inhalen, inhalen! Het lijkt een soort mantra in mijn hoofd. Inhalen, inhalen, inhalen…over de stoep, half door de berm, kris kros door de mensen massa, inhalen, inhalen, inhalen. En hoewel ik weet dat ik nog steeds erg snel ga bekruipt me ook een gevoel van angst…kan ik dit tempo wel volhouden? Ik ren nog steeds met een pace van ongeveer 4″18 gemiddeld…
Maar ik beloof mezelf niet in te storten en gewoon door te blijven rennen! Wanneer ik de 10 km passeer in 43 minuten weet ik dat ik in vorm ben! Het geeft me vertrouwen dat ik al 10 km lekker ren op een moordend tempo. Ik ben niet buiten adem, ik heb geen last van mijn benen. Gek genoeg voel ik me prima.
Kilometer 10 tot 15:
Het gaat lekker, het gaat steady. Toch bekruipt me telkens weer een gevoel van angst. We moeten nog 6,1 km en ik ga zo hard…ik verbaas mezelf zo erg dat ik twijfel of ik dit wel kan volhouden. Ik heb letterlijk mensen aan de kant geduwd…en straks dan houd ik het niet vol en was het allemaal voor niets. Ik besluit op een subtiele manier wat gas los te laten in de hoop dat ik dan de laatste 1,5 km sowieso nog een eind sprintje kan trekken. De 12e en 14 e km zijn met een average pace van 4:29″ dan ook de langzaamste van de hele race.
Achteraf gezien helemaal niet nodig geweest. Maar het gaf me op dat moment een stukje rust in mijn hoofd. Als ik het 14 km punt passeer komt toch dat eigenwijze draakje in me weer naar boven. Wat nou gas los? Het is een f*cking wedstrijd Suus, geen training! Als je dood gaat dan ga je maar dood, aanzetten en gaan met die banaan! Somehow ben ik altijd bang geweest om kapot te gaan. Maar ik bedenk me dat het oké is, sterker nog…ik loop zo easy.. wat is mijn probleem?! Alle mensen die ik inhaal lijken er erger aan toe. Steeds meer mensen wandelen of stappen uit…wat loop ik nou te klagen met mijn gas los terwijl ik letterlijk nergens last van heb. GAAN! En hard ook!
Naar de Finish:
Shit, shit, shit wat is het crowded in die laatste meters. De straatjes zijn zo smal op weg naar de finish. Het was verstandiger geweest om juist extra snelheid te maken in de laatste vijf kilometers ipv de laatste 1,5. Want het is onwijs druk en lastig om in te halen in de smallere straatjes. Toch wurm ik mij er langs en storm ik met een average pace van 4:16″ op de finish af! WAAAAAAAHHHHHHHH I MADE IT! In een fantastische tijd! Wanneer later blijkt dat ik ben geëindigd als 287e van de 11685 deelnemers (zowel man als vrouw!) en dus bij de beste 2,45% heb gelopen ben ik voor het eerst sinds lange tijd oprecht trots op mezelf.
Ik ben een strebertje, iemand die altijd en overal wil winnen. Daardoor ben ik zeker ook niet altijd de meest vriendelijke persoon als het aankomt op sport(wedstrijden), sorry guys. Ik ben eigenlijk nooit tevreden, het moet altijd meer en beter. Maar op dit moment ben ik even dolgelukkig. Later blijkt dat ik als 33e vrouw van de bijna 5000 deelnemende vrouwen ben gefinished. Ik heb gewoon bij de beste 0,6% gelopen van de vrouwen. Ik laat het even bezinken…lopen bij de beste 0,6% als amateur loopster is goed Suus je mag tevreden zijn voor iemand die gewoon wekelijks recreatief zijn rondjes rent zonder begeleiding of trainer.
Tevreden
Rennen is leuk, maar kent voor mij geen prioriteit. Ik ben geen hardloopster die zich 100% op het lopen focust. Ik heb nog nooit in mijn leven 1 hardlooptraining gehad en doe ook nog graag aan zwemmen en fitness en af en toe probeer ik nieuwe sporten uit zoals yoga en barré. En dat ik met mijn manier van leven/trainen zo’n prestatie neer zet maakte me toch bijna even emotioneel. En dat was volgens mij te zien ook, met een BIG smile van oor tot oor haal ik mijn medaille op en wandel ik langzaam richting de bussen. Het is klaar voor vandaag. Met een gerust gevoel kunnen we weer naar huis! YES!
Mijn excuses voor de lengte van dit enorme raceverslag. Respect als je het helemaal hebt uitgelezen, jij verdiend ook een medaille haha. Mocht je het helemaal hebben gelezen dan weet je inmiddels dat ik gewoon enorm enthousiast ben en hee, something to be proud of right?!
Een fijne maandag en graag tot snel!
Sportieve groetjes,
Suzanne
ZIE OOK: RACEVERSLAG DAM TOT DAM LOOP 2016
Follow me on Instagram – FACEBOOK – Bloglovin – Youtube
4 comments
Een trotse moeder én het hele verslag gelezen: mag ik een chocolade medaille? ?
hahahah nu verdien je een snoepje! ;p
Yaaasssssss, good job giiirrrrll!!!! <3
THAAANKKS! Ik ben een kleuter nu, zo blij als een ei hahaha