TOPFIT EN TOCH CORONA?!

Wat ik graag zou willen doen en delen lukte de afgelopen week niet. De berichten die ik normaal op mijn Instagram en blog post zou ik het liefst nu ook willen (blijven) posten. Maar dat is niet helemaal eerlijk, want dat is niet de realiteit. Het liefste deel ik over wat ik het liefste doe, sporten. En nog grager help ik ook anderen op dit gebied. Maar de foto die ik vandaag deel sluit op dit moment meer aan bij de realiteit: topfit en toch Corona?!

Ik heb even getwijfeld of ik dit überhaupt wilde delen. Inspirerend of motiverend is deze content namelijk niet. Sportief eigenlijk ook niet. Maar het is en was de afgelopen week wel even situatie. En ik denk dat het belangrijk is om ook die af en toe te delen.

Corona?!

Misschien was het je al wel opgevallen dat ik wat langer in Epe (bij mijn ouders) verblijf en niet in Amsterdam ben. Misschien viel het je op dat ik beduidend minder online deelde dan normaal. Of misschien was het je opgevallen dat er ook al een tijdje geen nieuwe workouts op mijn Strava account zijn verschenen. Simpelweg omdat ik sinds vorige week ziek ben. Ik ben niet getest op Corona omdat ik ‘milde’ klachten heb. Tests worden enkel afgenomen bij extreem zieke personen. Maar ik heb wel alle symptomen (gehad) en kan je vertellen dat het alsnog geen pretje is. 

In eerste instantie dacht ik zelf niet gelijk aan Corona. Ik was voor mijn gevoel namelijk topfit. Ik trainde elke dag lekker en voelde mij verder eigenlijk ook super goed. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik heb het virus vanaf het begin af aan ook gelijk serieus genomen en me gehouden aan alle maatregelen.

Ik ben van nature iemand die eigenlijk altijd al een beetje panisch was als het gaat om hygiene en ziek worden. Voordat ik belangrijke wedstrijden had ging ik ook vóór deze hele COVID-19 periode al liever niet meer in een drukke trein als dat niet per se nodig was. En de laatste twee weken voor mijn New York marathon vroeg ik altijd eerst even of vrienden waarmee ik zou afspreken niet ziek of verkouden waren. Als dat zo was, dan vermeed ik contact liever even tot na de marathon. Ik was wat dat betreft altijd al voorzichtig. De regels waar onze overheid mee kwam waaronder de anderhalve meter afstand vond ik dan ook alleen maar heel erg fijn.

Teveel stress?

Vandaar dat ik ook helemaal niet gelijk aan Corona dacht toen ik me twee weken geleden niet lekker begon te voelen. Als ZZP’er raakte ik gelijk na de eerste maatregelen al al mijn opdrachten en events voor de komende periode kwijt. Ik bleef positief en vooral zoeken naar oplossingen. Maar onbewust heeft het misschien meer onzekerheid veroorzaakt en stress opgebouwd dan ik dacht. Ik sliep slecht en voelde me vermoeid. Mijn rustpols was sindsdien met zo’n 10 slagen verhoogd.

Misschien omdat ik er in mijn hoofd veel mee bezig was? Wellicht omdat ik toch op een andere plek verbleef dan thuis? Misschien omdat ik ongesteld moest worden? Allemaal mogelijke oorzaken die ik in mijn hoofd bedacht. Maar Corona, nee daar dacht ik zeker niet aan. Achteraf weet ik ook niet of ik twee weken geleden gelijk al ‘iets’ heb opgelopen en mijn rustpols daardoor verhoogd was of dat het slechte slapen en de stress er misschien wel voor heeft gezorgd dat mijn immuunsysteem wat is verzwakt en dat ik toch vatbaar ben geweest en daarna pas echt iets heb opgelopen. Ik heb geen idee..

Veilig

Op 11 maart reisde ik voor de verjaardag van mijn broertje naar mijn ouders in Epe. Toen een dag later de maatregelen van het kabinet volgde wist ik niet zeker hoe het verder allemaal zou gaan verlopen en ben ik voor de zekerheid hier gebleven. Mede omdat ik het idee had hier ‘veiliger’ te zijn dan in zo’n drukke grote stad als Amsterdam. En ik dacht, als er dan nog een gehele lock-down volgt dan kan ik hier tenminste nog naar buiten in de achtertuin en in Amsterdam is dat onmogelijk (want daar hebben we enkel een klein mini balkon). 

Dat ik dan juist hier uiteindelijk toch ziek werd geeft denk ik wel aan dat je eigenlijk nergens volledig ‘veilig’ bent. Ook niet op het rustigere ‘platteland’ waar je bijna niemand tegen komt en je elke dag keurig aan de regels houdt. Mijn ouders wonen op een pleintje (woonerf) welke doodlopend is en waar verder geen verkeer langskomt. Toen gister bekend werd dat de overburen 5 uur na elkaar zijn overleden aan het Corona virus kwam het toch wel heel dichtbij opeens. Mijn broertje en moeder hebben net als ik ook al een week last van verschillende symptomen en samen proberen we de situatie zo goed als mogelijk door te komen. 

Officieel ben ik dus zelf niet getest, maar alle symptomen die ik heb en heb gehad in combinatie met dat mijn moeder (in de zorg) en mijn broertje (in de voedselketen) nog een tijdje hebben doorgewerkt en wel in contact zijn geweest met allerlei anderen waarvan enkelen momenteel ook ziek zijn, zegt voor mij voldoende. Wanneer ik de mogelijkheid krijg om me straks alsnog te testen op antistoffen dan doe ik dat heel graag om het toch zeker te weten. 

Next level

Ik ben in de afgelopen jaren nooit echt ziek geweest. Dit is voor het eerst in misschien wel 5 jaar. Maar het voelt wel gelijk next level. Behalve de standaard symptomen die in bijna elke nieuwsbron worden genoemd hebben wij alle drie ook al een tijdje geen geur en geen smaak meer. Nu is dat niet per se pijnlijk of heftig. Maar het is wel iets dat ik graag wil benoemen omdat ik zelf van tevoren helemaal niet wist dat dit ook symptomen van het Corona virus kunnen zijn. Dat was in China, Zuid-Korea en Italië blijkbaar al wel bekend maar in Nederland is daar naar mijn mening weinig aandacht aan gegeven. Mijn moeder had al ruim een week voordat mijn broertje en ik ziek werden geen smaak en geen geur meer. Als ik geweten had dat dit ook een symptoom van Corona kan zijn dan was ik waarschijnlijk al direct naar Amsterdam vertrokken. Maargoed, aan dit soort achterom kijk conclusies heb ik nu ook niets meer. Maar wellicht dat ik anderen er wel op kan attenderen die ook nog niets van dit symptoom weten. 

Toen mijn broertje en ik ziek werden hadden wij daar niet gelijk last van. Het begon bij ons juist met een ontzettend laag energiepijl, vermoeidheid, keelpijn, hoofdpijn en koorts. Pas daarna zijn onze smaak en geur verdwenen. Ik heb mij gelukkig nooit zo slecht gevoeld dat ik echt in paniek ben geraakt, maar vervelend is het wel. 

Aan de betere hand

Sinds zondag voel ik me gelukkig eigenlijk elke dag weer een stukje beter. Sindsdien speel ik elke dag ook even in de tuin met de hond en heb ik zelfs binnen al een paar keer wat ‘gesport’. Echt sporten kun je het overigens niet noemen als je het vergelijkt met wat ik normaal doe. Maar het is actief, ik ben uit bed en ik heb geen hoofdpijn, keelpijn of koorts meer. 

Wel ben ik nog steeds verkouden, heb ik minder energie en heb ik ook nog steeds geen geur en geen smaak. Ik kan het lastig uitstaan als mijn lichaam niet werkt naar hoe het hoort. Daarom heb ik geprobeerd mijn lichaam te tweaken. Zo heb ik onder andere mijn neus in een pot augurken gestopt en geïnhaleerd, een geur die ik normaal niet kan uitstaan: niets. Knoflook met ui? Nope! Ik heb uiteindelijk zelfs een lepel sambal in mijn mond gestopt, maar er gebeurde he-le-maal niets. Ik proefde niet eens dat het scherp was terwijl ik normaal super slecht tegen pittig eten kan.

Mijn moeder heeft haar geur en smaak ook nog steeds niet terug en zij is al een week langer onderweg dus ik denk dat ik voorlopig in ieder geval dus ook nog even zonder door het leven moet. Gelukkig lijk ik voor de rest aan de betere hand te zijn en is ook mijn rustpols weer gedaald tot mijn ‘normale niveau’ en zelfs daaronder. Een voordeel is dat ik nu wel extreem gezond eet. Geen sausjes, geen snoep, chips, koek of ook maar iets waar ik normaal heel blij van wordt. Ik heb zelfs al een zak bladspinazie weggewerkt alsof het een zak chips was. Wanneer je niets proeft is het één pot nat en kun je net zo goed maar gezond snacken…

Positiviteit

Op die manier probeer ik dan maar te blijven lachen en het positieve van deze situatie in te zien. Ik geniet van alles dat ik wel kan doen maar kijk er ook enorm naar uit om straks ook weer een rondje te kunnen lopen. Maar voor nu blijft het nog even bij veel ‘chillen’ en slapen, af en toe binnen wat oefeningen doen en gezond eten. 

Ik hoop dat alles met jou en je naaste omgeving goed gaat. Dat jullie nog gezond zijn en er alles aan doen om dat zo te houden door je aan alle regels te houden. En dat jullie genieten van alles dat nog wel kan en mag. Het is misschien even een vervelende situatie, maar als je ziek bent is het allemaal nog vervelender kan ik je vertellen. Dus wees voorzichtig, geniet van kleine dingen en stay safe! 

Ik kijk er onwijs naar uit om straks ook weer alles te kunnen doen wat ik graag doe. Maar eerst nog even volledig herstellen! 

Liefs,
Suzanne 

Voor sportieve content en andere artikelen op het gebied van gezond leven kun je mij ook volgen op op Instagram  .En ben je al geabonneerd op mijn Youtube kanaal? Dat is gratis en op die manier verschijnen nieuwe video’s in je scherm en hoef je geen video te missen! 

Zie ook: THUIS SPORTEN (10 MIN HOME WORKOUT) & EIWITSHAKES, ZINVOL OF ONZIN?! 

WIL JE JUIST MEER WETEN EN LEREN OP ZWEMGEBIED? DAN KUN JE OOK ALVAST MIJN BOEK ‘ZWEM.’ RESERVEREN WELKE LATER DIT JAAR OFFICIEEL ZAL VERSCHIJNEN. RESERVEER NU