RACEVERSLAG ONMK LANGE BAAN

Afgelopen weekend zwom ik voor het eerst sinds een jaar weer een wedstrijd voor mezelf. Ik nam namelijk deel aan de Open Nederlandse Master Kampioenschappen (ONMK) lange baan te Amersfoort. In dit raceverslag lees je waarom ik mee deed, welke afstanden ik zwom en hoe het is gegaan.

Gestopt met zwemmen

Zoals de meeste van mijn vaste lezers en volgers weten ben ik al sinds 2014 gestopt met fanatiek zwemmen op nationaal niveau. Ik lig welliswaar nog steeds elke week een uurtje, soms twee uurtjes in het zwembad. Maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met hoeveel ik vroeger trainde in het water.

Vorig jaar zwom ik voor het eerst sinds 2014 weer wat wedstrijden. Voor mijn plezier deed ik mee aan de landelijke competitie met mijn oude zwemclub. Per ongeluk en verrassend plaatste ik mij toen voor het NK. Hoe dat allemaal is gegaan was te lezen in ‘Mijn NK kwalificatie‘ en ‘nabeschouwing onk zwemmen‘ .

Keuzes

Nadien belandde ik in een soort emotionele rollercoaster. Hoe kon ik nou zo relatief snel zwemmen terwijl ik sinds 2014 amper meer zwom. Was ik toch niet te vroeg gestopt? Moest ik het zwemmen weer oppakken? En wat zou ik dan nog kunnen bereiken, ik ben immers alweer 25.

Ik vond het een heel moeilijke keuze maar besloot begin 2019 toch dat ik mij dit jaar voor het eerst eens een jaar op één sport wilde focussen. Tussen 2014 en 2019 heb ik eigenlijk van alles door elkaar gedaan voor mijn plezier. Af en toe zwemmen, af en toe rennen, af en toe yoga, soms naar de sportschool. Dan pakte ik de fiets of mijn skeelers weer eens. Ik focuste mij niet op 1 doel.

Maar ik koos begin dit jaar dat ik me in 2019 op het hardlopen wil focussen. Dat deed ik daarvoor al af en toe en daarin kon ik mijzelf in ieder geval niet teleurstellen. Wanneer ik weer zou beginnen met zwemmen dan zou ik de lat voor mezelf ontzettend hoog hebben gelegd. Ik was namelijk Nederlands Kampioen toen ik in 2014 stopte en voor minder dan dat zou ik eigenlijk niet weer willen beginnen.

Hardlopen had ik nog nooit serieus gedaan dus daarin zou ik sowieso stappen kunnen gaan zetten. Dat leek me een leuke en vooral spannende, nieuwe uitdaging.

Deelname aan het ONMK lange baan

Toch deed ik dit jaar weer mee aan enkele competitie wedstrijden voor mijn oude club omdat ze dames tekort kwamen. Enkel wanneer deze in de hardloop agenda paste, want dat ging altijd voor. Ik zwom zelden meer, maar ging toch eens per week, soms tweemaal per week wat baantjes trekken tijdens het banen zwem uur om die stijve hardloopspieren te laten herstellen en als onderhoud.

Het zwemmen ging gezien de weinige baduren ontzettend goed tijdens die competitie wedstrijden. Zo goed eigenlijk dat ik begon te twijfelen om dit jaar ook niet weer een grote wedstrijd voor mezelf te zwemmen.

Dat was helemaal niet het plan. Maar ik had me immers geplaatst met de tijden die ik tijdens die competitie wedstrijden en het NK van vorig jaar zwom. Én niet geheel het onbelangrijkste: het leek me stiekem toch wel weer leuk.

Toch twijfelde ik, want dan zou ik wel wat hardlooptrainingen moeten laten schieten. Ik plaatste een oproepje op Instagram waarin ik vroeg naar jullie mening. Daarop reageerde zo onwijs veel mensen positief dat ik besloot toch te gaan zwemmen.

Zoals jullie inmiddels door hebben ben ik een enorme twijfelkont als het gaat om dit soort keuzes maken. Ik vind hardlopen en zwemmen beide gewoon super leuk en zou het liefste in beide sporten optimaal presteren. Wat dat betreft ben ik een strebertje. Op de één of andere manier wil ik gewoon altijd graag goed presteren.

Maar voor optimale prestaties moet je je focussen en soms moeilijke beslissingen maken, en dat vind ik nogal eens lastig. Toch had ik die keuze dit jaar gemaakt, hardlopen was de focus sport en dus kon ik enkel zwemmen voor het plezier.

ONMK? Masters?

Ik schreef me in voor het ONMK Lange Baan in Amersfoort. Het NK voor masters is een iets laagdrempeliger NK dan het ‘gewone’ ONK omdat er wordt gezwommen in leeftijdsklasses vanaf 20 jaar. De snelle jeugd en junioren onder de 20 jaar oud zijn dus uitgesloten van deelname. Zelf viel ik dit jaar voor het eerst in de categorie 25-30 jaar. Daar waar je met veel andere sporten pas een master bent na je 30e of zelfs 40e ben je dat in het zwemmen dus al vanaf je 20e.

Bij het ONK waar alle leeftijden door elkaar strijden om de nationale titels heerst er veel meer een sfeer van competitie en rivaliteit. Logisch, iedereen die daar aan de start staat traint onwijs hard om op dat moment te pieken. Het zwemmen van pr’s en het behalen van andere richttijden, de finales en eremetaal is waar dat NK om draait. Vroeger was dat ook voor mij dé wedstrijd van het jaar.

Bij het NK masters ligt dat ietsje anders. Uiteraard zijn er ook een hoop fanatieke sporters en doet iedereen zijn uiterste best. Maar niet iedereen is je concurrent, je strijd enkel met degene die in jouw leeftijdscategorie vallen om het eremetaal.

Bovendien zijn er dus enkel volwassenen zwemmers en dat geeft een heel andere sfeer. Alle masters starten ondanks de verschillende leeftijdscategorieën wel door elkaar omdat er op basis van snelste tijden worden ingedeeld. Dat maakt het toernooi extra spannend op een leuke manier. Het kan namelijk zo zijn dat je in een serie start met allemaal zwemmers uit andere leeftijdsklassen terwijl jouw grootste ‘concurrenten’ in een andere serie starten.

Voorbereidingen op het ONMK

In de aanloop naar het ONMK besloot ik geen hardlooptrainingen te willen laten schieten. Wel wilde ik een aantal keer extra zwemmen. Dat resulteerde erin dat ik de afgelopen twee weken een aantal dagen tweemaal daags ging trainen. Dan ging ik ‘s ochtends een uurtje zwemmen en in de middag werkte ik mijn looptraining af. Sinds begin 2019 had ik niet zoveel gezwommen als de afgelopen twee weken. Maar langer dan twee weken heb ik echter niet kunnen trainen voor het ONMK want ik besloot pas laat om deel te nemen.

Afstanden

Omdat ik besloot deel te nemen voor het plezier schreef ik mij in op eigenlijk alle afstanden die ik gewoon leuk vind om te doen.

Op de vrijdag kwam ik uit op de 400m vrije slag, 100m vlinderslag, 50m schoolslag en de 200m wisselslag.

Op de zaterdag zwom ik de 400m wisselslag en de 200m schoolslag. En op de zondag sloot ik het toernooi af met één van mijn favoriete afstanden, de 100m schoolslag.

De races

Vrijdag

Op de vrijdagochtend startte ik met een 400m vrije slag. Helemaal niet mijn afstand, maar wel leuk. En het leek me een goede warming-up als start van dit weekend. De 400m vrije slag ging een stuk beter dan tijdens de competitie. Ik zwom lang bad nu zelfs sneller dan tijdens de competitie in kort bad. Wel merkte ik hoe erg mijn lichaam zich in een staat van duursport bevind. Ik kan hetzelfde tempo gemakkelijk 400m volhouden en voor mijn gevoel nog wel 400m, maar versnellen lukt niet. Mijn tussentijden van de laatste 300m zijn dan ook exact gelijk. Ik zwem super constant en steady naar de finish. Maar mijn sprintvermogen schiet tekort en ik eindig als 7e.

Datzelfde ‘probleem’ merk ik daarna ook op de 100m vlinderslag en al helemaal op de 50m schoolslag. Zulke explosieve en korte nummers, die explosiviteit mis ik echt op dit moment. En dat is jammer, want het voelt niet fijn wanneer je probeert alles te geven, maar het niet lukt.

Ik tik op beide afstanden aan met een gevoel dat ik niet moe ben. Ik voel geen vermoeide spieren en ik ben niet buiten adem als ik aantik. Ik weet zeker dat ik het gezwommen tempo gerust nog zo’n 100m zou kunnen volhouden, maar ik weet ook zeker dat ik niet harder kon. Het knopje turbo om net even die sprint in te zetten werkt niet. Mijn anaërobe capaciteit schiet op dit moment echt tekort. Ik eindig op beide afstanden als vierde en een beetje teleurgesteld. Vierde is nooit een leuke plek toch?

Daarna staat enkel de 200m wisselslag nog op het programma. Een afstand die me wat beter ligt dan de vlinderslag en vrije slag, en in ieder geval een stukje minder explosief is. Dat gaat dan gelukkig ook stukken beter. Eigenlijk verrassend goed want ik eindig tevreden als tweede. Een zilveren plak, dat had ik zeker niet gedacht op basis van hoe de eerdere afstanden vandaag verliepen. Na de eerste dag ga ik met gemengde gevoelens naar huis.

Zaterdag

De tweede dag van en ONMK start ik met de 400m wisselslag. Ik heb er zin in en de zilveren plak die ik gister behaalde op de halve afstand gaf me goede moed voor vandaag. Zeker omdat de 400 meter nog langer is en ik momenteel vooral getraind ben voor de langere afstanden.

Deze 400m wisselslag verloopt eigenlijk precies zoals ik had gedacht en ik eindig eveneens op een tweede plek. Daar ben ik toch wel heel blij mee en het geeft me een fijn gevoel voor mijn lievelingsnummer dat nog op het programma staat voor vanmiddag: de 200m schoolslag.

Tegen het einde van de middag is het dan eindelijk zo ver, de 200m schoolslag. De afstand waarop ik ooit nog een Nederlands record zwom, en waarop ik ooit A-finales mocht zwemmen tijdens de Swim Cup en het ONK. Dit was de afstand waarop ik altijd het beste was en nog steeds ben, blijkt. Want ik won…Ik werd gewoon Nederlands Masters Kampioen in mijn leeftijdsklasse. Hoe bizar! Met zo weinig training..

Tijdens de race ging er nog van alles mis, ik was VEEL te laat van het blok, mijn onderwaterfases waren verre van effectief. Ik kon het juiste ritme niet vinden en tijdens de race zat ik er mentaal ook helemaal niet lekker in. Ik was echt aan het strijden tegen mezelf en de klok.

Uiteraard kwam mijn tijd dan ook in de verste verte niet in de buurt van mijn PR. Maar hee, het was genoeg voor goud. En daar was ik super, super blij mee! Het bewijs dat plezier en prestatie prima samen kunnen gaan.

Zondag

Op de allerlaatste dag van het ONMK stond er enkel nog de 100m schoolslag op het programma. Op die afstand was ik altijd net iets minder goed dan op de 200 meter. Omdat de 200meter gister niet fijn aanvoelde was mijn doel voor vandaag om een technisch betere 100meter neer te zetten. Tijdens het inzwemmen was ik daarom heel bewust bezig met mijn techniek. Want de combinatie armen/benen liep gister gewoon echt niet zo lekker. Maar door het goud had ik wel een soort rust gekregen dat het wel goed zou komen en vooral heel veel zin in om nog 1 keer te knallen.

Geen lange duurloop op #sundayrunday zoals gebruikelijk de afgelopen 3 maanden, maar even de focus op een 100m sprint. Super anders, maar ook erg leuk. Dit keer had ik tijdens de race wel het gevoel dat ik iets beter in mijn ritme kwam. Technisch voelde deze race een stuk beter dan gister.

Ik probeerde ondanks mijn gebrek aan explosiviteit toch alles te geven in die twee banen en dat resulteerde opnieuw in een zilveren plak. Op 0.72 seconden van het goud, dat was natuurlijk net jammer. Waar ik dat verloor? Op de start, zoals je op onderstaande foto kunt zien lag de rest al in het water en was ik veel te laat van het blok. Echt zonde. Maar het scheelde me eigenlijk ook helemaal niets. Dat zijn precies dingetjes die ik dus nooit train. En als je me voor dit toernooi had gevraagd of ik voor zilver zou tekenen dan had ik dat sowieso gedaan.

Ik kwam hier naartoe om te genieten van het zwemmen, de sfeer en het racen. En dat was dubbel en dwars gelukt. Dat ik ook nog Nederlands Master Kampioen zou worden én met drie zilveren medailles naar huis zou gaan had ik echt niet durven denken.

Ik ben onwijs blij dat ik de keuze heb gemaakt om te starten tijdens het ONMK.

Ik wil daarom ook graag iedereen bedanken die zijn steentje hieraan heeft bijgedragen! Iedereen die mij aanmoedigde mee te doen via Instagram, iedereen die mij tijdens de wedstrijd heeft gesupportd, Arena voor mijn nieuwe wedstrijdgear, Rob van Efferen voor de foto’s, ZV Octopus voor de startbewijzen, Casper van HZ&PC voor de technische aanwijzingen, de organisatie voor de gezellige sfeer en natuurlijk ook jullie als lezers!

Mocht je vragen hebben of gewoon iets willen zeggen, laat gerust een berichtje achter of stuur me een bericht via Instagram .

Sportieve groetjes,
Suzanne Brummel