RACEVERSLAG: 8KM FORMENTERA

Afgelopen zaterdag 11 mei deed ik mee aan de ‘marató popular de Formentera‘. Ik liep de 8km wedstrijd en in dit raceverslag lees je alles over de wedstrijd en mijn eerste keer op Formentera.

1/2 marathon op Formentera?!

Vlak nadat ik terug kwam uit Ibiza kreeg ik een startbewijs aangeboden voor de halve marathon op Formentera. Formentera! HOE GAAF?!  Niet alleen omdat ik het super leuk vind om hard te lopen op nieuwe plekken. Ook omdat ik het stiekem best jammer vond dat ik zo dichtbij was geweest tijdens mijn Ibiza reis, maar ik dit idillische eiland niet heb kunnen bezoeken. En nu had ik alsnog die kans.

Maar weer een halve marathon? Hmm..Er stonden al verschillende andere halve marathons gepland zoals die van Spitsbergen eind deze maand. En omdat ik het weekend ervoor deel zou nemen aan de ONMK zwemmen leek het me niet zo verstandig dat weekend erna alweer een halve marathon te lopen.

Maar met de code die ik kreeg om mijn startbewijs te verzilveren kon ik ook deelnemen aan de 8km wedstrijd! En zo schreef ik mij op woensdag 8 mei in voor de 8km wedstrijd. Way to excited vloog ik twee dagen later al vanaf Rotterdam naar Ibiza, waar ik vervolgens eerst de bus en toen de boot nam om om 17 uur te arriveren op Formentera. 

Formentera

Het eiland Formentera is gelegen in de Middellandse Zee en maakt deel uit van de Balearen-archipel. Ibiza en Formentera vormen samen de Pityusic-eilanden, gescheiden door slechts 3 km. Formentera is het kleinste bewoonde eiland van de Balearen met een oppervlakte van ‘maar’ 83,2 km2. Het is wel een relatief langgerekt eiland waardoor het veel kust heeft. Wat ik niet had verwacht is dat het eiland verder heel vlak is (ideaal om te lopen dus). Het hoogste punt is Sa Talaiasa op het Mola-plateau. En dat ligt slechts 192 meter boven de zeespiegel. Mede hierdoor en door de goede bereikbaarheid is Formentera ook een heel toegankelijk eiland voor fietsers.

Van tevoren had ik gelezen dat er zelfs speciale groene routes zijn die gemaakt zijn voor fietsers en die je naar de mooiste stranden en schattige authentieke dorpjes leiden. Uiteraard kent het eiland ook grotere wegen en zijn die perfect voor auto’s en andere motorvoertuigen. Maar juist omdat Formentera zo klein en toegankelijk is leek het mij de ideale gelegenheid om lekker te gaan fietsen. Ik vind het ontdekken van nieuwe plekken sowieso vaak het leukste op een actieve manier. En heb vaak het idee dat je lopend en fietsend veel meer ziet en op een veel intensere manier alles beleefd.

En last but not least, de marató de formentera stond voor een deel in het teken van het ‘Save Posidonia Project‘. Een project dat de autochtone  (zee) flora en fauna van het eiland probeert te behouden. Een fiets huren sluit daarbij natuurlijk beter aan dan een milieu onvriendelijke auto.

Startnummer en fiets ophalen

Omdat Formentera alleen per boot bereikbaar is nam ik vanaf Ibiza airport een bus naar het vertrekpunt van de boot. Ruim 40 minuten later kwam ik dan aan. Bij het verlaten van de boot zag ik gelijk dat het eiland dit weekend volledig in het teken van de hardloopwedstrijd staat. Super leuk! Er stond een grote witte tent waar ik gelijk mijn startnummer kon ophalen, ideaal. Hoefde ik dat morgen dus niet meer te doen. Ik vroeg een vriendelijke vrouw om even een fotootje te maken en vertrok naar mijn hotel.

Vanaf waar de boot aan kwam was het ook maar 20 minuutjes lopen naar mijn hotel. Daar belde ik gelijk een fietsverhuur, trok een korte broek aan en ging nog even op pad. Ik ben hier immers maar een weekendje en ik wilde zoveel mogelijk zien. Zo ging ik alvast even kijken waar de finish morgen zou zijn. Wat mij gelijk opviel waren de vriendelijke en blije mensen overal. De unieke rustige sfeer en het kristalheldere, turquoise water! Echt bizar, hoe blauw. Het zonnetje scheen en ik waande mij echt in een tropisch paradijs! 

Raceday

Op zaterdag aan het einde van de dag (17:30 uur) stond de 8km gepland. Gister had ik al fietsend een deel van de route bekeken. Dus vandaag ging ik op toeristen pad. Het verbaasde mij echt hoe goed begaanbaar het eiland is per fiets. Er zijn bijna overal brede fietspaden naast de autowegen en ook nog aparte kleine fietspaden meer van de grote wegen af. Dat zie je bijna nooit in het buitenland.

Ik fietste naar Ses Islletes op aanraden van een local. GAAF! Echt een prachtige route om daarheen te fietsen vanaf mijn hotel en een strand waarvoor ik alleen al heel graag nog eens terug zou komen. Daarna fietste ik door naar een schattig klein dorpje genaamd “San Fransisco Javier”. Ik ging zitten bij S’Abeurada en bestelde een portie ravioli. Oke twee, want ik had nog niet genoeg. Daarna fietste ik weer op mijn gemakkie terug naar het hotel om mij even af te spoelen en wedstrijdklaar te maken.

To the start

Om 16:00 uur fietste ik naar de finish, vanaf daar ging er een bus die me naar de start bracht. Overigens gingen er meerdere bussen vanaf verschillende locaties, maar de finish locatie was het dichtst bij voor mij. Om 16:30 uur werden we afgezet op de startlocatie. Nog een uurtje wachten. Ik besluit dit in de schaduw te doen omdat ik al wel genoeg zon had gezien met mijn fietstochtje (lees: verbrand). 

Eigenlijk maakte het wachten dat ik er alleen maar super veel zin in kreeg. Er werd opzwepende muziek gedraaid en flesjes water uitgedeeld. Een heel chille sfeer eigenlijk. Ik was totaal niet zenuwachtig of gespannen maar had vooral heel veel zin om 8km door deze prachtige omgeving te mogen lopen. 

GO!

Als om 17:30 het startschot gaat is het even dringen maar na zo’n 500 meter loop ik in een losse groep met zo’n 20 mannen. Ik heb eigenlijk helemaal niet gekeken wie of wat er verder voor me loopt of achter me loopt. 

De eerste 2 kilometer vliegen letterlijk voorbij. Het is ontzettend warm en het zweet breekt me aan alle kanten uit, maar het gaat eigenlijk wel prima. Beide kilometers rond de 4:00” per km en heel gemakkelijk. Vanaf het 2km punt hoor ik een aantal mensen van de organisatie iets schreeuwen en het eindigt met “chicka”. Vanaf dat moment kreeg ik een persoonlijke fietser met mij mee. Ik lag dus eerste? Of? Ik snapte het niet helemaal.

Kilometer 3-5

In de derde kilometer lopen we door een druk dorpje en daar stonden een hele hoop Nederlanders langs de kant. Heel fijn, want de  “Hee kijk, de eerste dame al” bevestigde mijn vermoeden. Ik lag dus eerste. Daar schrok ik een klein beetje van. Ik wilde gewoon lekker lopen, om me heen kijken, genieten van de omgeving. En vooral niet teveel pushen.

Sam (mijn coach van Run2Forty2) had me vanmorgen ook nog geappt, “niet te gek doen”. Maar ja, als ik eerste kan worden? Nee, zei ik tegen mezelf. Blijf gewoon bij de afspraak die je met jezelf hebt gemaakt. Lekker comfortabel doorlopen, en niet te hard pushen. Oke, misschien als de nummer 2 er opeens aan komt in de laatste 2km. Dat zou zuur zijn, dan mag je een sprintje aan trekken. Maar voor alsnog zijn we pas net de 4 km gepasseerd dus er kan nog van alles gebeuren. 

Wel had ik op dat punt ook al door dat de finish waarschijnlijk een stukkie verder dan de geplande 8km zou gaan worden. Mijn sporthorloge was al ruim over de 4km toen het bord van de organisatie volgde met het 4km punt. Ach ja, dan rennen we er toch 9 dacht ik nog.

Kilometer 5, drinkpost

Maar vanaf 5km begon ik daar toch anders over te denken. Het was echt HEEL warm. Nu ben ik sowieso niet heel goed met warmte hoor. Ik ren het beste als het vriest. Maar het komt denk ik ook vooral omdat we dit jaar in Nederland nog niet heel veel warmte dagen hebben gehad en mijn lichaam er gewoon nog niet aan gewend is.

Bij de drinkpost giet ik de volledige fles met water over mezelf heen. Lekker, verkoeling. Wat me overigens opviel is dat ze hier niet alleen vrijwilligers hadden staan die de flesjes uitdeelden. Maar ook een hele rits met mannen en vrouwen die in de eerste volgende paar honderd meter alle flesjes gelijk opruimden. Op die manier kan er natuurlijk geen enkel flesje de natuur in waaien of achter blijven. Heel goed, dacht ik nog. Ik verdwaalde een beetje in mijn gedachten over dit systeem en opeens pliepliep, 6km. Volgens mijn horloge dan. Het bord van de organisatie kon ik in de verte nog niet zien. 

Maar op dit punt begon de prestatiedrang toch wel een beetje de overhand te nemen. Het gaat me toch niet gebeuren dat ik 6km lang op kop loop en in de laatste 2km nog wordt ingehaald? Ik kijk achterom, voor het eerst. Maar ik kijk niet goed, of ik zie het niet goed. Ik kijk nog eens… Oke ik ben een loser in achterom kijken. Ik zag een aantal lopers, maar had geen idee of ik naar mannen of vrouwen had gekeken. Dan besluit ik op hetzelfde tempo door te lopen. Ik voel dat, mocht het zover komen dat er opeens toch een vrouw aan komt, ik nog een lange sprint zou kunnen aantrekken. Maar zolang dat niet nodig is, doe ik het niet.

Kilometer 6-8,5

De laatste twee kilometers duren voor mijn gevoel heel erg lang. Waarschijnlijk omdat dit het stuk is dat van mijn hotel naar de finish gaat. En daar ben ik gister en vanochtend al een aantal keer langs gefietst. Ik heb dus niets nieuws om te bekijken en weet wat voor een lang stuk boulevard er nog aan komt. Misschien ook omdat mijn horloge al een tijdje geleden ‘8km’ aan gaf maar de finish nog niet in zicht is.

Maar als ik eenmaal die laatste bocht richting de haven indraai kan ik het niet laten om de laatste 300m toch even aan te zetten. Het was niet nodig, maar er stonden zoveel juichende en klappende mensen langs de kant. En ik hoorde de speaker al van verre mijn naam (die overigens veel toffer klinkt in het Spaans) door de geluidsbarrière scanderen. Dat gaf zo’n kick.

Voor het eerst mocht ik door zo’n finish lint lopen. Dat had ik enkel nog maar op televisie en bij anderen op social media gezien. Maar nu mocht IK, als winnaars door zo’n lint lopen! Echt gekkig en onwerkelijk. Ik gooi mijn armen de lucht in en ik ben super blij. 

Gewonnen

Na de finish besef ik me wel des te meer dat ik alleen ben. Er is niemand om deze medaille mee te vieren en mijn race ervaring mee te delen. Gelukkig was er genoeg te doen. Ik werd gevraagd om een aantal interviews te doen en ik werd door verschillende andere hardlopers gefeliciteerd. Ik was blij in mijn eentje en een uurtje later sta ik op het podium en mag ik een mooie troffee in ontvangst nemen. 

Uiteindelijk heb ik 8,5km afgelegd met een gemiddelde pace van 4:07 per kilometer, daarmee heb ik niet alleen gewonnen maar ook lekker gelopen én kunnen genieten van de mooie omgeving. 

Eigenlijk was dit weekendje veel te kort om al het moois van Formentera te zien, maar ik heb wel onwijs genoten en wie weet volgend jaar…Ik zou graag weer mee doen! Het was echt fantastisch leuk! Misschien dat ik dan voor de halve marathon van Formentera ga, die wordt elk jaar dus tegelijkertijd met deze 8km wedstrijd gerend.

Ik hoop dat jij als lezer het een leuk verslag vond om te lezen. Het was een lange, maar op deze manier heb je hopelijk wel een volledige beleving gekregen van mijn weekend op Formentera.

Laat gerust een berichtje achter als je nog vragen hebt of iets anders kwijt wilt, of stuur me een bericht via Instagram .

Sportieve groetjes,
Suzanne

Foto’s van de race en ceremony zijn gemaakt door Jose Antonio Arribas en heb ik van de website van de organisatie geplukt. Alle andere foto’s waar ik op sta zijn gemaakt door lieve onbekenden die met mijn telefoon wat kiekjes wilde maken.